Καρυδάτα: μπισκότα με καρύδια και ανθόνερο

Κάτι σαν καρυδοκουραμπιέδες!

Ξεφυλλίζοντας τα παλιά τετράδια της μάνας μου, όσα τέλος πάντων μπόρεσα να βρω μέσα στη σχεδόν χαοτική κατάσταση που επικρατεί στις βιβλιοθήκες και στα συρτάρια μου μετά τον σεισμό, ανακάλυψα κάποια μικρά ξεχασμένα «διαμαντάκια».

Ξανάγραφε τις συνταγές της σε καινούρια τετράδια όταν τα παλιά καταστρεφόταν, λεκιαζόταν ή γινόταν δυσανάγνωστα από την πολλή χρήση. Καθεμιά που «περνούσε» στο νέο τετράδιο, διαγραφόταν με ένα χ από το παλιό. Κάποιες για κάποιους λόγους, δεν έχουν περάσει στα νεότερα. Ίσως επειδή δεν τις έφτιαχνε συχνά, ίσως επειδή ήταν αδοκίμαστες.

Μια απ’ αυτές είναι και τούτη εδώ. Παλιά συνταγή, μετρημένη με φλυτζάνες, ίσως από κάποιο περιοδικό αφού δίνεται σαφής ποσότητα και για το αλεύρι. Μικρά κουραμπιεδομπισκότα όχι όμως με αμύγδαλο αλλά με καρύδι, αρωματισμένα με ανθόνερο.

Πριν από λίγες μέρες τα έφτιαξα για να τα δοκιμάσουμε, κυρίως από περιέργεια. Συνταγή της μάνας μου και να μην την έχω δοκιμάσει; Ίσως φταίει το ανθόνερο. Δεν το αγαπούσε πολύ, μόνο στα αμυγδαλωτά της άρεσε! Μας άρεσαν τόσο που ήδη τα έχω φτιάξει δυο φορές! Τη μισή από τη δόση του τετραδίου. Τέσσερις φλυτζάνες η συνταγή, με δυο τα έφτιαξα εγώ. Βγήκαν γύρω στα 30 κομμάτια. Αρκετά για μας. Τη δεύτερη φορά τα υλικά ζυγίστηκαν κιόλας για μεγαλύτερη ακρίβεια.

Για το όμορφο πιάτο μου, θα σας πω άλλη φορά την ιστορία… Εδώ μόνο θα αναφέρω ότι είναι πάνω κάτω 120 χρόνων και είναι το μοναδικό αντικείμενο απ’ αυτά που στόλιζαν ένα έπιπλο στο σπίτι μου, που δεν έσπασε στον σεισμό! Το πιο παλιό, αποδείχτηκε πιο ανθεκτικό!