Πλιγουροσαλάτα

Ή σαλάτα με στάρι ή σαλάτα με χόντρο ή σαλάτα με κους κους (ή άλλο ψιλό ζυμαρικό).

Με το πλιγούρι είχα διακόψει τις σχέσεις μου για πολλά πολλά χρόνια. Οι  συνομήλικοί μου πιστεύω ότι κατανοούν απόλυτα τους λόγους… Τα τελευταία χρόνια όμως έχει επιστρέψει «δυναμικά» στην κουζίνα μου και αντικαθιστά σε πολλές συνταγές το ολόκληρο αλλά και το σπασμένο στάρι, τον χόντρο όπως το λέμε στην Κρήτη. Μια απ’ αυτές είναι και τούτη εδώ η σαλάτα που εγώ τη λέω πλιγουροσαλάτα και όχι ταμπουλέ.

Το πλιγούρι για να δώσουμε κάποιες πληροφορίες στους νεώτερους, ήταν ένα από τα κλασικά γεύματα των συσσιτίων που παρείχε η πολιτεία στους μικρούς μαθητές στα τέλη της δεκαετίας του 1960.  Τουλάχιστον στα σχολεία της επαρχίας, δεν έχω ψάξει τι συνέβαινε στις πόλεις.  Δεν ήταν ίσως και τότε το ίδιο το πλιγούρι το άσχημο. Ήταν οι τρόποι που το μαγείρευαν, ήταν το υποχρεωτικό της μαζικής εστίασης ήταν οι μυρωδιές των χώρων σίτισης, ήταν η ατμόσφαιρα. Παρόλο που δεν ήμουν τακτική του συσσιτίου (ο μπαμπάς μου ήταν “προνομιούχος”  μισθωτός τα χρόνια εκείνα και μπορεί και να μην το δικαιούμουν, δεν θυμάμαι όρους και προϋποθέσεις…) είχα την «τύχη» να τα ζήσω όλα αυτά γιατί ο χώρος του συσσιτίου ήταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου και είχα δει και δοκιμάσει τα “εδέσματα”.

Ο χόντρος που λέτε, διαφέρει από τον ξινόχοντρο. Σκέτο σπασμένο στάρι ο χόντρος, αναμεμειγμένο σπασμένο στάρι με ξινισμένο γάλα ο ξινόχοντρος. Το πλιγούρι πάλι, είναι προβρασμένο και μετά σπασμένο στάρι, τουλάχιστον στο μαγειρικό γλωσσάρι της περιοχής μου. Το κους κους ως ζυμαρικό το αντιλαμβάνομαι αφού είναι στην ουσία ζυμωμένο σιμιγδάλι και όχι καρπός σπασμένος ή ολόκληρος.

Το πλιγούρι λοιπόν, το εγκαταλελειμμένο που σας έλεγα πιο πάνω, πολύ μ’ αρέσει τα τελευταία χρόνια. Και στα γεμιστά, και με τσι χοχλιούς (αντί χόντρο), και στις σαλάτες, και στις σούπες, και για να δέσει τα λαδερά αντί ξινόχοντρο. Δοκιμάστε το αντί ξινόχοντρου στη συνταγή με τις μελιτζάνες.  Το πλεονέκτημά του σε σχέση με το στάρι είναι ο πολύ μικρότερος χρόνος που χρειάζεται να μαγειρευτεί. Αυτό δε σημαίνει πως η πλιγουροσαλάτα αυτή δεν γίνεται και με όλα τα υπόλοιπα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Με όλα την έχω φτιάξει κατά καιρούς: Και με στάρι ολόκληρο, και με χόντρο, και με κους κους ζυμαρικό. Με ίδια σύσταση αλλά φυσικά διαφορετικό αποτέλεσμα, πάντα όμως νόστιμη και υγιεινή.

Γιατί τώρα δεν τη λέω ταμπουλέ; Μα γιατί στο ταμπουλέ που είχα την τύχη να δοκιμάσω σε πολύ καλά λιβανέζικα εστιατόρια κάποια στιγμή, πρωταγωνιστής είναι ο μαϊντανός και όχι το δημητριακό. Αξέχαστο θα μου μείνει το ταμπουλέ που έφαγα στην Κύπρο, ίσα που διακρινόταν το πλιγούρι. Δηλαδή εγώ το ταμπουλέ πιο πολύ μαϊντανοσαλάτα θα το έλεγα, στην οποία προστίθεται πλιγούρι, όπως εμείς βάζουμε 4-5 κουταλιές καρύδια ή άλλα ξηροκάρπια σε κάποιες σαλάτες! Επίσης η προσθήκη ελιάς και κάππαρης που συνηθίζω,  φέρνει τη σαλάτα αυτή πιο πολύ προς τα καθ’ ημάς.

Πλιγουροσαλάτα λοιπόν η σαλάτα μου, ή σαλάτα με στάρι ή σαλάτα με κους κους (ή άλλο ψιλό ζυμαρικό).