Οι νέες επιστημονικές εξελίξεις φέρνουν στο προσκήνιο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τις τροφές στην θέση που τους αξίζει στην ιατρική, έπειτα από ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατά το οποίο είχαν το μονοπώλιο τα φάρμακα.
Η σχέση της ιατρικής και των τροφών είναι αρχαία. Οι συνταγές σε πέτρα και πάπυρο που χρονολογούνται από το 4000 π.Χ. περιγράφουν τις τροφές ως θεραπείες για κοινές ασθένειες.
Ο πατέρας της σύγχρονης Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, θεωρούσε τις τροφές και την ιατρική δύο αχώριστα πράγματα.
Ο μεγάλος Εβραίος φιλόσοφος και γιατρός του 12ου αιώνα Μαϊμωνίδης στην έκθεση του για το άσθμα περιλάμβανε συνταγές για κοτόσουπα ως γιατρικά-μερικά από τα οποία ισχύουν επιστημονικά και σήμερα.
Για 40 αιώνες οι πολιτισμοί της Ανατολής θεωρούσαν τις τροφές και την ιατρική ένα πράγμα. Η σύγχρονη τάση για το διαχωρισμό ανάμεσα στις τροφές και στα φάρμακα έχει διαρκέσει εκπληκτικά λίγο.
Το νέο επιστημονικό ενδιαφέρον για το “φαρμακείο των τροφών” ξεπροβάλλει τώρα, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης, για τουλάχιστον τρεις λόγους:
📌Την επιρροή από άλλους πολιτισμούς, κυρίως της Άπω Ανατολής.
📌Την αναζωπύρωση της τάσης προς τα φυσικά πράγματα (ολιστική ιατρική, υγιεινή διατροφή, κ.λ.π.).
📌Τις εκπληκτικές επιστημονικές εξελίξεις όσον αφορά την κατανόηση της επίδρασης της διατροφής σε μία ασθένεια.
Οι επιστήμονες της Δύσης ανακαλύπτουν πολλές αλήθειες στους πολιτισμούς αρχαίων λαών. Συνεπώς, υπάρχει μία αναβίωση της παραδοσιακής ιατρικής.
Αναμφισβήτητα, οι επιστήμονες, ιδιαίτερα στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη, την Ινδία ακόμα και στην Ρωσία και στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, είναι έτοιμοι να αναγνωρίσουν το χρέος της ιατρικής στην φαρμακευτική των βοτάνων και των φυτών και δε διστάζουν καθόλου να παραδεχτούν τις θεραπευτικές ιδιότητες των τροφών και των φυτών.