Κουλουροπούλες: σπάνια, υπέροχα κριθαρένια κρητικά παξιμάδια!

Κουλουροπούλες ή κουλουροπούλια!

Το πρώτο μήνυμα επικοινωνίας ήρθε inbox στο facebook πέρυσι το καλοκαίρι:

«λατρεύω αυτό που κάνετε θα ήθελα να σας γνωρίσω από κοντά η καταγωγή μου είναι από Επισκοπή Πεδιάδος έχω έρθει διακοπές ένα μήνα περίπου τα τελευταία 4 χρόνια ζω στο Βέλγιο αλλά έχω μια συνταγή δώρο για εσάς πείτε μου αν μπορείτε να βρεθούμε κάποια στιγμή».

Τόση ευγένεια, τόση γενναιοδωρία να μοιραστεί μαζί μου παραδοσιακή συνταγή. Και η συνταγή της είναι από αυτές που με κάνουν υπερήφανη για τούτη τη σελίδα,  όχι μόνο για τη νοστιμιά της αλλά και για τη μοναδικότητά της. Ναι, μέχρι τώρα δεν υπάρχει αυτή η συνταγή στο διαδίκτυο. Είναι χαρά και τιμή να μου εμπιστεύονται παραδοσιακές συνταγές φίλες απ’ όλη την Κρήτη. Είναι μια απόδειξη ότι εκτιμούν αυτό που γίνεται μέσα από αυτό το site, μια πρόσθετη ικανοποίηση.

Τελικά βρεθήκαμε λίγο πριν ξαναφύγει για το Βέλγιο. Ήρθε στην άλλη άκρη του νομού, τέρμα Λιβυκό όπως λέω στους πανωμερίτες το γεωγραφικό προσδιορισμό του καλοκαιρινού μου σπιτιού. Τόση ήταν η επιθυμία της να γνωριστούμε! Και έφερε μαζί με τη συνταγή της με πλήρεις και αναλυτικές οδηγίες, και ένα ικανό δείγμα από κουλουροπούλες ή κουλουροπούλια για να τις δοκιμάσουμε.

«Δεν θα τις βρεις έξω» μου είπε. Έχουν πολύ λάδι για να συμφέρει η εμπορική παραγωγή τους. Κυρίως  στα σπίτια τις φτιάχνουμε γι αυτό δεν έχουν γίνει διάσημες, αλλά δεν υπάρχουν πιο νόστιμες». Και είχε δίκιο! Ίδια δεν βρήκα πουθενά!

update 2022: οι κουλουροπούλες, σε πολύ νόστιμη εκδοχή κυκλοφορούν σε φούρνο της περιοχής όπως με ενημέρωσαν φίλοι και φίλες της σελίδας με σχόλιά τους. Αναζητείστε τις. Επίσης εκ των υστέρων έμαθα  -αν κι έχω μια ρίζα κι από κει- ότι κουλουροπούλες φτιάχνουν και στο Σγουροκεφάλι, χωριό κοντά στην Επισκοπή. Όχι ακριβώς τις ίδιες βέβαια, όπως όλα τα παραδοσιακά μας έχουν και ομοιότητες και διαφορές). Πιθανόν μάλιστα να έχω προμηθευτεί κι εγώ σε παλιότερο πέρασμα από την περιοχή, τότε που κάναμε εκδρομές με το σχολείο!

Κριθαρένιο αλεύρι με όλο του το πίτουρο, ετερόκλητα αρωματικά τους με το  πρώτο άκουσμα, και λάδι… λάδι άφθονο που τις κάνει μπισκοτένιες και αφράτες, έτσι που να μη χρειάζονται βρέξιμο, μα λιώνουν στο στόμα και να έχουν τη μεστή γήινη γεύση των παλιών αρτοσκευασμάτων. Ιδιαίτερα κριθαροκούλουρα που διαφέρουν από τις κλασικές κριθαροκουλούρες αλλά δεν υστερούν σε νοστιμιά και είναι πιο εύκολο να τις φτιάξουμε.

«Τις γλυκοζυμώνουμε με το λάδι, να μη κολλά η ζύμη» έκλεισε την περιγραφή της παρασκευής της ζύμης τους η Χ. Τι λέξη! Τη λέει κι η μάνα μου και δείχνει θαρρώ την αγάπη και τη φροντίδα γι αυτό που φτιάχνουμε. Λες κι ο ενθουσιασμός μου για τη συνταγή έβγαλε όλα αυτά τα συναισθήματα και στο ψήσιμό τους, αφού βάζοντας η μάνα μου το ταψί στο φούρνο μονολόγησε δυνατά σταυρώνοντάς το:

-Σαν τα μήλα, σαν τα ρόδα, σαν τ’ Αή Γιαννιού τη χάρη.

-Τι λες ρε μάνα;

-Κάθε φορά που βάζω κάτι στο φούρνο το λέω. Πότε δυνατά, πότε από μέσα μου…

Κύμινο, μαστίχα, κανέλα, πιπέρι! Τι να πω… Αυτά που οι άλλοι λένε μοντέρνα και πρωτοποριακά τα συνδύαζαν αιώνες οι κοντοχωριανές μου στην Επισκοπή! Τα υλικά που μου έδωσε η φίλη Χ.Τ.  ήταν για 3 κιλά αλεύρι κρίθινο και 1 κιλό αλεύρι σταρένιο αλλά οι οδηγίες της ήταν τόσο αναλυτικές που ήταν εύκολο αυτή τη φορά να περιορίσω τις ποσότητες και να τις προσαρμόσω ώστε η παρασκευή σε απλό ηλεκτρικό φούρνο να είναι εύκολη και βολική.

Απολαύστε τις!