Σύγλινα

Παραδοσιακή συνταγή διαλέγω  για το ποδαρικό της νέας χρονιάς στο blog. Τα σύγλινα! Σύγλινα κι όχι σύγκλινα (παρόλο που το word δέχεται τη δεύτερη λέξη για σωστή και μου υπογραμμίζει την πρώτη.Το  «σύγκλινο» είναι γεωλογικός όρος. Καμμία σχέση! ). Σύγλινα είναι τα κομματάκια του χοιρινού κρέατος  που διατηρούνται μέσα στη γλίνα, στο λίπος που προκύπτει από το μαγείρεμά του.

Συνηθίζονται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας , αφού σε όλη τη χώρα συνήθιζαν να καταναλώνουν χοιρινό κρέας τις μέρες των Χριστουγέννων από οικόσιτα μάλιστα γουρούνια. Είναι ένας τρόπος διατήρησης  για μήνες των κομματιών του χοιρινού που δεν καταναλώνονταν το Δωδεκαήμερο. Μάλιστα όπως μου λένε οι παλιότεροι τα τελευταία κομμάτια από τα  σύγλινα τα έτρωγαν κοντά στις Απόκριες!

Τα διατηρούσαν σε μεγάλα πήλινα κουρούπια και τα έβγαζαν λίγα λίγα για να νοστιμίσουν λαδερά φαγάκια , χόντρο ,  ξινόχοντρο αλλά και για να τα φάνε με αυγά στο τηγάνι σαν πεντανόστιμη ομελέτα. Η μητέρα μου θυμάται ότι η γιαγιά έφτιαχνε και αποθήκευε τεράστιες ποσότητες όταν εκείνη ήταν παιδί.Σήμερα που τα σπίτια μας είναι πιο ζεστά μπορούμε να τα διατηρήσουμε στο ψυγείο μέσα σε γυάλινα – κατά προτίμηση -βάζα.

Ο τρόπος παρασκευής τους διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Αλλού καπνίζουν πρώτα τα κομμάτια του κρέατος, αλλού τα μαρινάρουν για λίγες μέρες στο ξύδι αλλού τα φτιάχνουν σκέτα και αλλού προσθέτουν διάφορα μπαχαρικά, ακόμη και ξύσμα εσπεριδοειδών. Έφτιαξα δυο κιλά κρέας όλο κι όλο με τον τρόπο που γίνονται στη δική μου περιοχή και σας τα παρουσιάζω :