Γλυκό νηστίσιμο ψωμί με ταχίνι και “fusion” επιρροές

FUSION (προφορά : φιούζον ). Είναι η κουζίνα στην οποία συνυπάρχουν (κατά τεκμήριο , αρμονικά ) μαγειρικές επιρροές από διαφορετικές εθνικές παραδόσεις .

Τη fusion κουζίνα, πάντα την είχα στο μυαλό μου μ’ αυτή την ερμηνεία, σαν μια καλή πλευρά της παγκοσμιοποίησης στην κουζίνα. Άλλωστε καμιά κουζίνα πια δεν είναι αμιγής. Ίσως πάντα υπήρχαν επιρροές από την μια στην άλλη στις κουζίνες του κόσμου,από κατακτητές σε κατακτημένους και αντίστροφα, από εποίκους σε ιθαγενείς και αντίστροφα, από ταξιδευτές και επισκέπτες σε αυτόχθονες  και αντίστροφα.

Στις μέρες μας με τις επικοινωνιακές δυνατότητες ανάμεσα σε άτομα και πολιτισμούς στο ζενίθ της ιστορίας τους, είναι φυσικό αυτές οι επιρροές να είναι περισσότερες και συχνότερες. Το ζητούμενο βέβαια είναι οι ορθές επιλογές και στη διατροφή μας.

Το fusion όμως δεν σταματά εδώ. Πάει και …Κύπρο, απ’ όπου προέρχονται ουσιαστικά οι ταχινόπιτες . H μείξη με την κρητική κουζίνα έγινε μέσω της ζύμης για τα ανεβατά κρητικά κουλουράκια! Ήθελα να κάνω ψωμί, οπότε προτίμησα μια νηστίσιμη ζύμη οικεία σε μένα, με μαγιά, για να έχω την υφή που ήθελα στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι προέκυψε το γλυκό ψωμί με ταχίνι με τις βαλκανικές και κυπριακές επιρροές …

½ δόση ζύμης ανεβατών κουλουριών

300- 400 γραμμάρια ταχίνι

1 κούπα κρυσταλλική ζάχαρη

Κανέλλα

2-3 κουταλιές ελαιόλαδο

Λίγο αλεύρι για το άνοιγμα των φύλλων

Φτιάχνουμε τη ζύμη όπως περιγράφεται στη συνταγή για τα κουλουράκια.(Ίσως θα έπρεπε να λιγοστέψω τη ζάχαρη γιατί ήταν μια ιδέα γλυκύτερα απ’ ότι συνηθίζω λόγω της επι πλέον ζάχαρης της γέμισης)Την αφήνουμε να ανεβεί σε ζεστό μέρος. Όταν φουσκώσει, την πιέζουμε να κατεβεί και τη χωρίζουμε σε 4 ίσα μέρη.

Ανοίγουμε κάθε κομμάτι σε φύλλο με διάμετρο 35 εκατοστά περίπου, και τα αφήνουμε στην άκρη, το ένα πάνω στο άλλο με αλεύρι ανάμεσά τους για να μη κολλήσουν.Παίρνουμε το πρώτο και το αλείφουμε με το 1/3 από το ταχίνι, σταματώντας 1 εκατοστό πιο μέσα από τις άκρες. Πασπαλίζουμε με ζάχαρη και κανέλα και το σκεπάζουμε με το δεύτερο φύλλο. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο με τα υπόλοιπα φύλλα  και σκεπάζουμε με το τέταρτο πιέζοντας να κολλήσουν μεταξύ τους .

Κόβουμε με κοφτερό μαχαιράκι ένα κύκλο 2-2,5  δάκτυλα από την άκρη του φύλλου, και χωρίζουμε το στεφάνι που δημιουργήθηκε στα τέσσερα.Φτιάχνουμε 4 “τριαντάφυλλα” ρολάροντας  χαλαρά , αφού τα λαδώσουμε ελαφρά με πινελάκι, τα 4 κομμάτια που κόψαμε.

Τα τοποθετούμε στο κέντρο ταψιού στρωμένου με αντικολλητικό χαρτί  χωρίς να τα κολλήσουμε μεταξύ τους.

Χωρίζουμε σε 8 ίσα μέρη τον κύκλο από φύλλο που μας έχει μείνει , λαδώνουμε ελαφρά με πινελάκι και φτιάχνουμε 8 κρουασάν.

Κόβουμε κάθε κρουασάν ακριβώς στη μέση και βάζουμε τα κομματάκια στο ταψί γύρω από τα τριαντάφυλλα έτσι ώστε οι κομμένες πλευρές να είναι προς τα έξω.

Δεν πρέπει να κολλάνε το ένα στο άλλο για να έχουν περιθώρια να φουσκώσουν χωρίς να χαλάσει το σχήμα τους.

Δείτε εδώ τη μέθοδο, αναλυτικότερα

1)Όπως θα δείτε  η  Sanela βάζει ανάμεσα στα φύλλα βούτυρο οπότε  τα ανοίγει σε μικρά φυλλαράκια κατ’ αρχήν . Εγώ επειδή έβαλα ταχίνι φοβήθηκα μήπως δεν ανοίγουν και τα άνοιξα από την αρχή στο τελικό τους μέγεθος.

2)Υποθέτω ότι τα σχέδια της κροάτισσας foodblogger θα μπορούν να γίνουν με οποιαδήποτε ανεβατή ζύμη και με οποιαδήποτε γέμιση, αλμυρή ή γλυκιά.

3)Σας παραπέμπω εδώ σε μερικά πραγματικά εντυπωσιακά «κομμάτια»:

Όπως βλέπετε έχω κολλήσει! Σήμερα που ήμουν καλύτερα, περιηγήθηκα στις σελίδες του blog της Sanela  παραπάνω από μια ώρα! Σίγουρα θα επανέλθω με νέες επιρροές από τη Sanela προσαρμοσμένες  στα καθ’ ημάς…

                                Καλό Σαββατοκύριακο!