Το ρουμελιώτικο κουρδομπλό σε κρητική παραλλαγή

Το βιβλίο είναι θησαυρός παράδοσης  Δεν ξέρω αν διατίθεται πια στα βιβλιοπωλεία γιατί είναι έκδοση του 1994. Όπως αναφέρεται, είναι τετραετής εργασία τριών κυριών, της  Μαρίας Πολυμεροπούλου, της Τούλας Πολυκανδριώτου και της Ειρήνης Οικονόμου και η έκδοσή του έχει γίνει από το Λαογραφικό Μουσείο Φθιώτιδας.

καταγεγραμμένες με τον τρόπο που έχουν δοθεί στις παραπάνω κυρίες και με τα ονοματεπώνυμα εκείνων που τις έχουν δώσει.  Εκτός από τις συνταγές, περιέχει και πολλά λαογραφικά στοιχεία και αξίζει να το έχουμε στην βιβλιοθήκη μας όσες ασχολούμαστε με την παραδοσιακή κουζίνα.

Πάντα είχα ιδιαίτερη εκτίμηση   στις «πανωμερίτικες» πίτες φούρνου. Με πεθερά από τη Μακεδονία, που είχε ιδιαίτερη ικανότητα στις πίτες είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω σπιτικές υπέροχες πίτες με τον τρόπο της Μακεδονίας  και το περίφημο φύλλο –ήλιο. Επίσης η πρόσφατη εμπειρία μου από θεσσαλικές πίτες επιβεβαίωσε τη φήμη της Θεσσαλίας . Η ανάγνωση του παραπάνω βιβλίου μου αποκάλυψε και τις ρουμελιώτικες πίτες οι οποίες με ενθουσίασαν. Τη μεγαλύτερη εντύπωση μου την έκανε μια πίτα που ονομάζεται κουρδομπλό.  Προσπάθησα λοιπόν να χρησιμοποιήσω τον τρόπο παρασκευής του σε μια δική μου παραλλαγή.

Υλικά

1 κούπα βούτυρο (εγώ έβαλα ελαιόλαδο)

Η ξινομυζήθρα που χρησιμοποίησα ήταν περίπου μισό κιλό (μου φάνηκε πολύ το ένα κιλό φέτα) αλλά την επόμενη φορά θα βάλω παραπάνω.

Έφτιαξα το ζυμάρι ανακατεύοντας όλα τα υλικά και το άφησα να ανεβεί. Πήρε περίπου 45 λεπτά. Το χώρισα σε πέντε ίσα μέρη (ήταν λίγο το ζυμάρι μου για 6 φύλλα).Άνοιξα  ένα – ένα κομμάτι ζύμης σε φύλλο  σε μέγεθος ενός μεγάλου ρηχού πιάτου. Το άνοιγμα έγινε με …το χέρι και βοήθησε το ότι  λάδωνα αρκετά τα χέρια μου. Εξάλλου η ζύμη ήταν πολύ ελαστική και άνοιγε εύκολα.

Πασπάλιζα κάθε φύλλο με ξινομυζήθρα και με 1-2 κουταλιές λάδι. Έτσι έκανα στρώσεις: Φύλλο-μυζήθρα-ελαιόλαδο, μέχρι που τελειώσανε τα υλικά μου και τέλειωσα με φύλλο. Εδώ τώρα αρχίζει αυτό που μου φάνηκε περίεργο: Τύλιξα – σύμφωνα με τις οδηγίες του βιβλίου – από τη μια άκρη τα φύλλα όλα μαζί ώστε να  γίνουν ένα ρολό, το οποίο μετά άρχισα να στρίβω όπως όταν στρίβουμε τα ρούχα για να στραγγίξουν το νερό.

Εν τέλει, έβαλα τη μια άκρη σε λαδωμένο  ταψί και κατέβασα το υπόλοιπο πιέζοντας με τα χέρια μου να απλωθεί σε όλο το ταψί. Άφησα να ανεβεί για καμιά ώρα και την έψησα στους 180 βαθμούς για 1 ώρα περίπου. Ενώ προοριζόταν για σήμερα, η δοκιμή έγινε αποβραδίς γιατί ήταν λαχταριστή.

Ευχαριστώ πολύ τόσο την κ. Πολυκανδριώτου που μου χάρισε το βιβλίο, όσο και τον καλό μου Γ. που φρόντισε να την πληροφορήσει για την συνταγοτρέλα μου…