Κυδώνι πελτές

Δύσκολος μεν, αξεπέραστος δε!

Πριν προχωρήσω στη συνταγή μου, να συμπληρώσω στα ενδιαφέροντα στοιχεία που μας έδωσε η Ξανθή σε πρόσφατη ανάρτησή της  τα πρακάτω στοιχεία από το site του Βοτανικού Πάρκου Κρήτης

“Κατα την αρχαιότητα δεν γινόταν διάκριση ανάμεσα στα μήλα και στα κυδώνια. Τα κυδώνια ήταν τα «χρυσά μήλα» απο την πόλη Κυδώνια της Κρήτης, οποτε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων στον άθλο του Ηρακλή, ήταν κυδώνια.

Χρυσό ήταν και το μήλο που έδωσε ο Πάρης στην Αφροδίτη και ίσως γι’ αυτό η θεα του Έρωτα απεικονιζεται να κρατά ένα κυδώνι στο χέρι,που συμβολίζει την αφοσίωση και την ερωτική πίστη.”
Πρόσφατα διάβασα κάπου ότι μάλλον κυδώνι ήταν και ο περιβόητος απαγορευμένος καρπός!

Συμφωνώ με την Ξανθή ότι το τελικό χρώμα του γλυκού εξαρτάται περισσότερο από το είδος των κυδωνιών και λιγότερο από το πόση ώρα βράζουν με τη ζάχαρη.Τα έβραζα αρκετή ώρα-επίτηδες έβαλα περισσότερο νερό απ’ ότι συνήθως- αλλά δεν μου κοκκίνισε.Σκέπασα και την κατσαρόλα για λίγο αλλά τίποτα.Άλλα χρόνια κοκκινίζουν στο πρώτο δέσιμο. Αντίθετα με την πλειοψηφία των νοικοκυράδων, εγώ το κυδώνι το θέλω κόκκινο, ενω το σταφύλι μ’ αρέσει ξανθό.

Σήμερα δίνω τη συνταγή για το «κυδώνι πελτέ» τον βασιλιά των γλυκών του κουταλιού κατά τη μητέρα μου. Για να είναι επιτυχημένος ο πελτές πρέπει «να κόβεται με το μαχαίρι»,να «τρέμει» στο κουταλάκι , να έχει  γλυκό χρώμα,  να είναι διαφανής  και να μη σέρνει κλωστές –κόρδες όπως τις λένε- όταν τον τραβάς με το κουταλάκι. Εκεί είναι και η δυσκολία του. Να σταματήσει το δέσιμό του στη σωστή στιγμή. Το σωστό timing που λέμε στα  νέα ελληνικά!

Για να τον φτιάξουμε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα αποκαθαρίδια δηλαδή τα φλούδια και τις καρδιές με τα σποράκια των κυδωνιών που καθαρίσαμε για άλλες χρήσεις. Εγώ επειδή έκανα πολύ λίγο γλυκό φέτος και ήταν λίγα τα αποκαθαρίδια μου, έβαλα και 3 κυδώνια ολόκληρα.

Καλή επιτυχία σε όσους τον επιχειρήσουν!