Ζυμαρικά με 4 (κρητικά) τυριά!

Έτοιμα σε 15-20 λεπτά!

Η συνταγή είναι βέβαια ιταλικής προέλευσης. Οι περισσότεροι την έχουμε δοκιμάσει σε ιταλικά ή «ιταλικά» εστιατόρια, λίγο μετά την εφηβεία μας ή στα πρώτα φοιτητικά χρόνια… Σε διάφορες παραλλαγές και με διάφορες προσθήκες.

Η κρεμώδης λευκή σάλτσα που κάνει πλούσια σε θερμίδες, λιπαρά, αλλά και γεύση οποιοδήποτε ζυμαρικό περιλούζει έχει κυκλοφορήσει σε άπειρες εκδοχές και συνθέσεις. Στο σπίτι μου την έφτιαχνα από τη δεκαετία του 1980, με μικρά τα παιδιά μου τότε, που λάτρευαν το λιωμένο τυρί. Το  λέγαμε «φοντύ» ασχέτως με τι το συνδυάζαμε. Στο site υπάρχει η συνταγή με την εκδοχή του φούρνου, όπου κάποιο από τα τυριά μπορεί να αντικατασταθεί με γιαούρτι και το φαγητό είναι ένα είδος “ψευτοπαστίτσιου”.

Η βασική ιδέα αυτής της σάλτσας είναι το λιώσιμο τυριών μέσα σε γάλα ή κρέμα γάλακτος μέχρι να έχουμε μια πηχτή νόστιμη σάλτσα. Το τελικό γευστικό αποτέλεσμα έχει να κάνει βέβαια με το είδος των τυριών που λιώνουμε. Κι εδώ έρχονται οι δικοί μας αυτοσχεδιασμοί, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις… Κάποιο πρέπει να λιώνει, κάποιο να «κρατάει κάπως, κάποιο να είναι κρεμώδες, κάποιο σκληρό, κάποιο αλμυρό, κάποιο πιο γλυκό, κάποιο φρέσκο, κάποιο ώριμο!

Θα έχετε αντιληφθεί –τουλάχιστον οι τακτικοί μου αναγνώστες- τη σημασία που δίνω στα υλικά. Θεωρώ ότι τη διαφοροποίηση στις κουζίνες του κόσμου, την κάνουν ΚΥΡΙΩΣ οι διαφορές στα τοπικά υλικά. Έχοντας μελετήσει πλέον πολλές συνταγές απ’ όλο τον κόσμο, και έχοντας συγκεντρώσει βιβλία με παραδοσιακές συνταγές από πάρα πολλές χώρες, έχω βρει αμέτρητες ομοιότητες σε πολλά παρασκευάσματα.

Ειδικά από τα μέσα του 20 αιώνα που η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους έγινε πιο εύκολη (με κορύφωση την τελευταία εικοσαετία λόγω και του διαδικτύου), οι τεχνικές και οι μέθοδοι παρασκευής διαδίδονται με αστραπιαία ταχύτητα. Παρόλα αυτά και παραδοσιακές συνταγές έχουν τόσες ομοιότητες που πραγματικά  εκπλήσσεται όποιος  ασχοληθεί με το θέμα!

Δεν μπορείτε να φανταστείτε σε πόσες εκδοχές έχω βρει π.χ. μπισκότα αμυγδάλου, γεμιστά λαχανικά, διάφορα ψωμιά και πίτες, ακόμη και λυχναράκια φτιάχνουν σε πολλές χώρες με άλλη γέμιση φυσικά! Η διαφοροποίηση λοιπόν κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με τις διαφορές στις πρώτες ύλες. Έτσι η δική μου «pasta with 4 cheeses” δεν θα μπορούσε παρά να περιέχει 4 κρητικά ή γενικότερα ελληνικά τυριά! Κι εντάξει, ακόμη και 3 ή 5 να είναι δεν θα χαλάσει ο κόσμος… Είπαμε: σε τέτοια πιάτα αυτοσχεδιάζουμε!