Οι πρώτοι κουραμπιέδες κάθε χρόνο στο πατρικό μου φτιάχνονταν του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. Είχαμε βλέπετε εορτάζοντα στο σπίτι μας. Τι πιο ταιριαστό για τις γιορτές του Νοέμβρη και του Δεκέμβρη από κουραμπιέδες; Ακόμη τους φτιάχνει η μάνα μου κάθε χρόνο για το γιο της. Έτσι λίγο πριν την νηστεία των Χριστουγέννων –όσο την τηρούμε πια- συνηθίζω κι εγώ να φτιάχνω κουραμπιέδες.
Έχω μάλιστα καθιερώσει να φτιάχνω κάποιους διαφορετικούς από τους κλασικούς οικογενειακούς κουραμπιέδες , να δοκιμάζω καινούριες συνταγές. Τα Χριστούγεννα βλέπετε, θέλω πάντα τους δικούς μας με την κανέλα, και το αμύγδαλο με το φλούδι. Η γεύση της μνήμης μου είναι πολύ δυνατή , δεν μπορώ να ξεφύγω από κάποια πράγματα…
Η περυσινή συνταγή δοκιμής κουραμπιέδων που προσαρμόστηκε στα δικά μου μέτρα φέτος που τους ξανάφτιαξα θυμίζει αρκετά τους καβαλιώτικους κουραμπιέδες. Στην Καβάλα πήγα όταν ήμουν φοιτήτρια κι από τότε δεν ξανααξιώθηκα, παρόλο που ζει εκεί μια από τις πιο καλές και αγαπημένες μου φίλες (ξέρω ότι με διαβάζεις Τ. και σου στέλνω τα φιλιά μας).
Υπέροχο ταξίδι, ρομαντικές αναμνήσεις, νιάτα… Μου είχε φανεί τόσο όμορφη τότε έλεγα ότι ήταν μια από τις πόλεις στις οποίες θα μπορούσα να ζήσω για όλη μου τη ζωή. Πώς αγαπάμε τελικά ένα τόπο όταν τον συνδέουμε με όμορφες στιγμές! Ελπίζω να έχω κάποτε την ευκαιρία να την ξαναεπισκεφτώ.
Σχεδιάζοντας τους προορισμούς της Aegean που θα προβάλλω στις αναρτήσεις μου,η Καβάλα ήταν από τους πρώτους που σκέφτηκα. Τι καλύτερο δε από τους διάσημους κουραμπιέδες για να συνδυαστεί ο προορισμός «Καβάλα» με τις μέρες που έρχονται; Όταν τους πρωτοδοκίμασα τότε, στο ταξίδι μας, θυμάμαι ότι μου είχε κάνει εντύπωση η έλλειψη κανέλας και η λευκότητά τους . Αυτές ήταν κυρίως οι διαφορές τους από τους δικούς μας τους «μελαχρινούς» στο εσωτερικό τους κουραμπιέδες.
Δεν ξέρω βέβαια την αυθεντική συνταγή , αλλά από μια διαδικτυακή περιήγηση κατέληξα ότι αυτό που τους κάνει ιδιαίτερους είναι το καλό βούτυρο και το αμύγδαλο. Όχι τόσο πολύ αναλογικά όσο στους κρητικούς (οι δικοί μας είναι όσο βούτυρο- τόσο αμύγδαλο!) αλλά αρκετό ώστε να είναι αισθητό και σαν άρωμα και σαν γεύση. Επίσης οι περισσότερες λένε για αμύγδαλο με τη φλούδα αλλά εγώ τους θυμάμαι ολόλευκους και έτσι τους έφτιαξα με βάση μια πολύ σχετική συνταγή που μου δόθηκε πέρυσι.
Έκανα τις δικές μου παρεμβάσεις και ιδού οι δικοί μου κρητικοί κουραμπιέδες που μου θύμισαν εκείνους της Καβάλας. Όσοι τους δοκίμασαν ενθουσιάστηκαν και αν και ήταν σε μέγεθος μπουκιάς για ευνόητους λόγους, δεν στάθηκαν σε ένα. Δοκίμασαν τουλάχιστον τρεις. Ο στόχος μετριασμού των θερμίδων απέτυχε!
Υλικά
1,5 κούπα βούτυρο ( περίπου 320 gr ήταν και έβαλα 1 κούπα πρόβειο και ½ κούπα αγελαδινό)
½ κούπα άχνη ζάχαρη
½ σφηνάκι ρακή
2 σωληνάκια βανίλιες
¾ κούπας αμύγδαλα ασπρισμένα και καβουρδισμένα
3,5 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις (480 gr ήταν)
1,5 -2 κούπες άχνη για το τύλιγμα
Επί το έργον
Ασπρίζουμε (ξεφλουδίζουμε ) τα αμύγδαλα (τώρα υπάρχουν και ασπρισμένα στο εμπόριο), τα καβουρντίζουμε ανακατεύοντας συνέχεια για να μυρίσουν χωρίς να μαυρίσουν πολύ, και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Βγάζουμε το βούτυρο από το ψυγείο να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου και το χτυπάμε με την άχνη στο μίξερ για αρκετή ώρα, να ασπρίσει και να γίνει σαν απαλή κρέμα.
Μου πήρε περίπου 15 λεπτά με το μίξερ χειρός. Προσθέτουμε τη ρακή και ενσωματώνουμε συνεχίζοντας το χτύπημα. Προσθέτουμε τα αμύγδαλα ολόκληρα, χωρίς να τα αλέσουμε. Τέλος, αφήνουμε στην άκρη το μίξερ και προσθέτουμε το αλεύρι ζυμώνοντας ώστε να έχουμε μια κανονική ζύμη. Αφήνουμε να ξεκουραστεί για μισή ώρα σε δροσερό μέρος.
Πλάθουμε κουραμπιεδάκια στο μέγεθος και το σχήμα που μας αρέσουν και τα αραδιάζουμε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος. Φροντίζουμε να παίρνουμε και 1-2 αμύγδαλα σε κάθε κουραμπιεδάκι.
Πιο πολύ ταιριάζει το μικρό μέγεθος σ’ αυτά τα λευκά κουραμπιεδάκια. Από περιέργεια ζύγισα 2-3 κουραμπιεδάκια πριν τα ψήσω και ήταν από 11 ως 13 gr .
Μπορούμε να στρώσουμε τη ζύμη σε πάχος 1-1,5 cm και να κόψουμε μισοφέγγαρα (κλασικό σχήμα) ή άλλα σχέδια. Ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 165- 170 βαθμούς φούρνο, στη μεσαία σχάρα για 35-40 λεπτά περίπου ή μέχρι να ροδίσει ο πάτος τους ελαφρά. Πρέπει όμως να μείνουν λευκοί.
Αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς χωρίς να τους μετακινήσουμε. Σε χαρτί ψησίματος ή σε επίπεδο σκεύος πασπαλίζουμε λίγη άχνη και τους βάζουμε λίγους λίγους (έτσι ζαχαρώνεται και ο πάτος τους) .
Κοσκινίζουμε μπόλικη άχνη πάνω τους και σπρώχνουμε λίγη απαλά να ζαχαρωθούν όσο γίνεται και από τα πλάγια και τους φυλάσσουμε σε μπολ που κλείνει αεροστεγώς ή σε πιατέλα που σκεπάζουμε με μεμβράνη.
Παρατηρήσεις
1)Αυτή τη συνταγή την πρωτοδοκίμασα πέρυσι. Μου την έδωσε μια φίλη μου κρητικιά (όχι καβαλιώτισσα) και περιείχε ανθόνερο και μέσα στη ζύμη και στο πασπάλισμα. Δεν είχα βάλει μέσα στη ζύμη και το παρέλειψα από τους μισούς στο πασπάλισμα. Οι χωρίς ανθόνερο μου θύμισαν έντονα τους καβαλιώτικους που φυσικά έχω δοκιμάσει και μετά από το ταξίδι στην Καβάλα γιατί πλέον κυκλοφορούν σε πολλές πόλεις.
2)Η συνταγή όπως μου δόθηκε περιείχε στακοβούτυρο αλλά επειδή η γεύση του είναι ιδιαίτερα έντονη, έβαλα μόνο μια γεμάτη κουταλιά στη συνολική ποσότητα βουτύρου και συμπλήρωσα με λιωμένο πρόβειο του εμπορίου και αγελαδινό σε πλάκα.Η ρακή επίσης μπορεί να αντικατασταθεί με άλλο λευκό ποτό χωρίς χαρακτηριστικό άρωμα (βότκα, τζιν κλπ).
3)Είναι απαραίτητο να ψήσουμε αυτούς τους κουραμπιέδες σε χαμηλή σχετικά θερμοκρασία για να μείνουν λευκοί.
4) Έφτιαξα 85 κουραμπιεδάκια- μπουκίτσες και πέρυσι και φέτος. Υποθέτω ότι θα γίνονται γύρω στους 45 κανονικοί. Αν τους φτιάξουμε μεγαλύτερους θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για το ψήσιμό τους. Με προσοχή όμως. Και πάντα το δεύτερο ταψί ψήνεται γρηγορότερα γιατί ο φούρνος είναι καλοθερμασμένος και έχει πυρώσει.
Καλή εβδομάδα! Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες (χθες και σήμερα).
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
Μας έβαλες ήδη σε “κλίμα” Βαγγελιώ!
Και μια μπουκιά τι να σου κάνει :-))
”Mύρισαν” Χριστούγεννα Βαγγελιώ. Αν και αυτες τις μερες με την λιακάδα δεν βοηθούν 😉
Ωραίους του έκανες. Κι εμενα ασπρο μου αρεσει το αμύγδαλο.
Θα ηθελα να είχα μερικούς τώρα…
Γεια στα χέρια σου
Φιλιά 🙂
Τέλιοι οι κουραμπιέδες. Τους δοκίμασα σήμερα. Σας εμπιστευθηκα και ιδού το αποτέλεμα!!!!
Το μόνο που εμένα μ’ αρέσει το αμύγδαλο με την φλούδα κ εριξα κ μπόλικο μέσα
Οι τέλιοι κουραμπιέδες.
Σας ευχαριστώ.
Καλά Χριστούγεννα
Ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σας άρεσαν! Και του χρόνου να είστε καλά. Κι εγώ στην άλλη μου συνταγή έχω το αμύγδαλο με το φλούδι.
Οι κουραμπιέδες όπως ακριβώς μού αρέσουν! Τούς έφτιαξα πρίν τέσσερα χρόνια κι από τότε έχουν γίνει “οι κουραμπιέδες μου” Ισως φανεί παράδοξο, αλλά ποτέ δεν μου άρεσαν οι δικοί μας σκούροι κουραμπιέδες. Η γεύση της μνήμης μάλλον λειτούργησε “ανάποδα” σε μένα! Καλά Χριστούγεννα, χαρούμενο, φωτεινό και δημιουργικό το 2020!!!
Πόσο χαίρομαι! Κι εμείς που αγαπάμε τους κρητικούς, πότε πότε θέλουμε κι αυτούς εδώ, που μοσχοβολούν βούτυρο! Η αλήθεια είναι ότι το γαρύφαλλο και η κανέλα σκεπάζουν το καλό βούτυρο. Χρόνια Πολλά!
ροδόνερο δεν βάζω πουθενά. πειράζει;
Κι εγώ σπάνια…Δεν πειράζει καθόλου!
Καλησπέρα σας και σας ευχαριστούμε πολύ για τις πάντα πετυχημένες συνταγές σας. Έφτιαξα τους κουραμπιέδες πέρυσι με μεγάλη επιτυχία και φέτος που δοκίμασα να φτιάξω κάποιοι έμειναν στο σχήμα τους και κάποιοι άλλοι απλώθηκαν σαν cookies. Δεν ξέρω τι έκανα λάθος. Συνέβη ακόμα και στο δεύτερο ταψί που ο φούρνος ήταν ήδη αρκετά ζεστός.
Καλησπέρα σας, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Κάτι θα αλλάξατε, ίσως το αλεύρι; Μήπως υπάρχει θέμα στον φούρνο σας και δεν θερμαίνει το ίδιο σε όλα τα σημεία; Γιατί για να γίνονται κάποια καλά και κάποια να απλώνουν στο ίδιο ταψί, μάλλον για σφάλμα στη θερμοκρασία μου δείχνει… Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Καλές γιορτές και καλή συνέχεια στα ζυμώματά σας!