Τυχεροί είναι εκείνοι που γνωρίζουν τα άγρια μανιτάρια γιατί είναι σίγουρο ότι είναι μακράν νοστιμότερα των υπολοίπων. Περισσότερα από 60 βρώσιμα είδη καταγράφονται στην Κρήτη σύμφωνα με τις νεώτερες καταγραφές, και οι κρητικοί τα λατρεύουν. Επειδή όμως ισχύει το «βρούβες όσες βρεις και μανιτάρια όσα ξέρεις» , καλό είναι να μην καταναλώνουμε μανιτάρια που δεν γνωρίζουμε την τοξικότητά τους, ούτε να εμπιστευόμαστε αμφιβόλου αξιοπιστίας μανιταροσυλλέκτες και πολύ περισσότερο αποφεύγουμε να τα δίνουμε σε παιδιά.
Ξέρω, δεν είναι ούτε ο πιο διαιτητικός , ούτε ο πιο υγιεινός τρόπος . Αλλά για μένα είναι ο πιο νόστιμος. Έχω επιχειρήσει πολλές φορές να βρω εναλλακτικούς τρόπους που να έχουν αντίστοιχο γευστικό αποτέλεσμα. Φευ! Συνταγές τύπου «μανιτάρια σχάρας ή φούρνου
σαν τηγανητά» δεν πιάνουν… Τηγανητά γίνονται σχεδόν όλα τα μανιτάρια αλλά νομίζω ότι το τηγάνισμα ταιριάζει περισσότερο στα σαρκώδη μανιτάρια. Τα πλευρώτους είναι αρκετά κατάλληλα και τέτοια χρησιμοποίησα στην σημερινή συνταγή μου.
Υλικά
Μανιτάρια άγρια ή καλλιεργημένα (πλευρώτους κατά προτίμηση)
Αλεύρι
Αλάτι
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Λεμόνι για το σερβίρισμα (προαιρετικά)
Επί το έργον
Χωρίζουμε το «μπουκέτο» των μανιταριών σε κομμάτια. Τα πλένουμε κάτω από τρεχούμενο νερό, όσο πιο γρήγορα μπορούμε και τα αφήνουμε να στραγγίξουν σε σουρωτήρι. Τα σκουπίζουμε με χαρτί κουζίνας και τα αλατίζουμε με αλατιέρα όπως θα αλατίζαμε φαγητό σε πιάτο, κι από τις δυο μεριές.Έτσι δεν θα σπάσουμε τη σάρκα τους.
Βάζουμε το ελαιόλαδο σε τηγάνι σε ύψος περίπου ένα εκατοστό. Αλευρώνουμε τα μανιτάρια και όταν κάψει το λάδι τα βάζουμε να τηγανιστούν -αφού τινάξουμε το περίσσιο αλεύρι από πάνω τους- πρώτα από τη μια πλευρά και μετά από την άλλη. Τα γυρίζουμε χωρίς να τα τρυπήσουμε. Όταν είναι έτοιμα τα βγάζουμε από το τηγάνι αφού τα αφήσουμε να στραγγίξουν πάνω του όσο λάδι γίνεται.
Τα αφήνουμε πάνω σε χαρτί κουζίνας ή χαρτοπετσέτα , για να τραβήξει κι αυτό λίγο ακόμη λάδι.
Τα σερβίρουμε αμέσως με λεμόνι και τα συνοδεύουμε με σαλάτα (πράσινη κατά προτίμηση) ή με βραστά χόρτα.
Παρατηρήσεις
1)Η επικρατούσα άποψη είναι να μη πλένονται τα μανιτάρια αλλά να σκουπίζονται. Το έκανα κάποτε αλλά τα τελευταία χρόνια τις περισσότερες φορές τα πλένω πολύ γρήγορα σε τρεχούμενο νερό ώστε να μη τραβήξουν υγρασία , και τα σκουπίζω με χαρτί
κουζίνας. Ειδικά όσα έχω αγοράσει “χύμα” από πάγκο που τα αγγίζουν πολλά χέρια…
2)Δοκιμάζουμε τη θερμοκρασία του ελαιόλαδου που θα τα τηγανίσουμε με ένα κομματάκι ψωμί ή ένα μικρό ζυμαρένιο βόλο που θα σχηματίσουμε όταν θα αλευρώνουμε τα μανιτάρια μας με το αλεύρι και την υγρασία τους.
3)Αν θέλουμε μπορούμε να βάλουμε στο αλεύρι που θα αλευρώσουμε τα μανιτάρια κάποιο μυρωδικό (ξερή ρίγανη, τριμμένο δεντρολίβανο ή ό,τι μας αρέσει).
4)Όταν τηγανίζουμε -ιδιαίτερα υλικά με υγρασία- δεν βάζουμε μεγάλες ποσότητες στο τηγάνι . Δεν θέλουμε να πέσει η θερμοκρασία του λαδιού ούτε να αφήσουν πολύ υγρασία στο τηγάνι μας και να μη γίνουν τραγανά τα τηγανητά μας.
5)Η ανάρτηση με έκανε να θυμηθώ ένα σχετικά παλιό βιβλίο (δεκαπενταετίας) του Herve le Tellier , το «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται» με τον εύστοχο υπότιτλο «αν και ορισμένα μόνο μια φορά», όπου υπάρχουν μερικές έξυπνες απαντήσεις στην ερώτηση «τι σκέφτεσαι;». Ο τίτλος μαζί με τον υπότιτλο μας υπενθυμίζουν με χιούμορ (black αλλά χιούμορ) ότι υπάρχουν μανιτάρια που είναι δηλητηριώδη! Παρεμπιπτόντως ωραίο είναι και το «Ο κλέφτης της νοσταλγίας» του ίδιου συγγραφέα. Έχει και γαστρονομικό ενδιαφέρον!
Μια νοστιμιά εξαιρετική!
Να είσαι καλά, Βαγγελιώ μου που με πήγες πίσω στα παιδικά μου χρόνια!
Όντως τα άγρια μανιτάρια είναι νοστιμότατα αλλά πρέπει να τα γνωρίζεις.
Καλή σου μέρα!
Δεν έχω καμιά γνώση για τα άγρια αλλά τα λατρεύω όταν τα βρω (σπανίως).
Τα καλλιεργημένα όμως τα έχω συχνά στην κουζίνα μου, σήμερα θα δοκιμάσω να κάνω τουρσί.
Βαγγελιώ μου θα σου ομολογήσω ότι κι εγώ τα μανιτάρια τα πλένω, και ας φρίξουν οι … απανταχού μανιταροφάγοι.
Τα πλευρώτους τα συνηθίζουμε ψητά με μπαλσάμικο, μα η πρότασή σου μου αρέσει πολύ και θα την δοκιμάσω, γιατί τα μαγειρεύω συχνά!
Φιλιά, καλή σου μέρα.
Λατρεύω τα τηγανητά μανιτάρια ,αλλά και ψητά μούρλια είναι
Φιλιά
Τα μανιτάρια είναι εξαιρετικό υποκατάστατο του κρέατος.
Τηγανιτά δεν θυμάμαι να έχω φάει ποτέ, αλλά φαίνονται εξαιρετικά. Και για μεζέ αλλά και ως κυρίως!
Η μακαρίτισσα η λαλά μου άμα βρίσκε ομανίτους τσι τηγάνιζε στη παραστιά ακριβώς ετσά.Γεύσεις αξέχαστες, οργασμός του ουρανίσκου.
Από ότι βλέπω το τηγάνι πρέπει να είναι κεραμικό, ποιά η γνώμη σου; κολλάει, αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες, χαράζει εύκολα η επίστρωση;
Καλή σου μέρα
Νικόλα όπως αλλιώς κι αν είναι δεν φτάνουν τα τηγανητά!
Ναι, το τηγάνι είναι κεραμικό . Δεν κολλάει, το βρίσκω πολύ καλή εναλλακτική του μαντεμένιου και πιο υγιεινή επιλογή από τα άλλα αντικολλητικά. Λίγο έχει σκουρήνει το αρχικό του χρώμα, αλλά κατά τα άλλα δεν έχει πάθει τίποτα!
Ευχαριστώ για τη γρήγορη απάντηση Vita, μάλλον θα το πάρω.Καλά σκέυη είναι δύσκολο να βρείς και ειδικά να μην είναι Κινέζικα.Όσο για το μαντεμένιο αυτό είναι το τέλειο εργαλείο, το Le Creuset μου δεν το αλλάζω με τίποτα.
Τα αντικολλητικά λίγο παραπάνω να ζεσταθούν μυρίζουν…δεν αντέχουν τις ζέστες
Καλή σου μέρα
✿⊱°•
Amei essa receita, muito prática.
°º。♪♫Bom fim de semana!°。♪♬
Beijinhos✿♫° ·.
Brasil⊱°•
Υπέροχος, κλασσικός Κρητικός τρόπος για τα μανιταράκια που μαζεύουν οι ντόπιοι, έτσι τα έμαθα από την πεθερά μου, έτσι τα φτιάχνω κι εγώ… κι ας μην είναι light!!! 🙂
Πολύ ωραία Βαγγελιώ.
Απλά υλικά αλλά τόσο νόστιμο φαγητό.
Τα πλευρώτους δεν τα δοκιμάσει τηγανιτά. Ωραία ιδέα.
Φιλιά
Όταν τα έχουμε κατάψυξη τα βγάζουμε να ξεπεράσουν και μετά τα μαγυρευουμε αν τα έχω βγάλει τι γίνεται είναι επικίνδυνα
Απ’ ότι ξέρω τα κατεψυγμένα λαχανικά δεν χρειάζεται να ξεπαγώσουν για να τα μαγειρέψουμε.