Ξεφεύγει από το απλό αλεύρι και νερό της παραδοσιακής πίτας και προσφέρεται για κάθε είδους γλυκιά ή αλμυρή γέμιση. Τάρτα έχουμε πλέον καταλήξει να ονομάζουμε κάθε ανοικτή πίτα με παχουλό, τριφτό φύλλο στη βάση της.
Εξάλλου στο πλαίσιο της εξέλιξης της κάθε τοπικής κουζίνας , θεωρώ ότι πρέπει να προσαρμόζουμε τις συνταγές που μας αρέσουν χρησιμοποιώντας ντόπια προϊόντα και ακολουθώντας τις γενικές μας διατροφικές αρχές.
Υλικά
Μισή κούπα λάδι
Μισή κούπα γιαούρτι στραγγιστό
Αλάτι όσο πιάνουν τρία δάκτυλα (1/4 κουταλάκι)
60 γραμμάρια φρέσκο βούτυρο παγωμένο
2-2,5 κούπες αλεύρι μαλακό
1 κοφτό κουταλάκι μπέικιν
Για τη γέμιση:
2-3 κουταλιές λάδι
1 ξερό κρεμμυδάκι
5-6 μεγάλα πράσα
2-3 κλαδιά σέλινο
Αλάτι (ανάλογα με πόσο αλμυρά είναι τα τυριά μας, κανονίζουμε την ποσότητα)
Πιπέρι
1 κούπα ξινομυζήθρα
Μισή κούπα ξερό αθότυρο τριμμένο
Μισή κούπα στραγγιστό γιαούρτι
3 αυγά.
Επί το έργον
Βάζουμε σε λεκάνη το λάδι, το γιαούρτι και το βούτυρο κομμένο σε κυβάκια. Σε μπωλ αναμειγνύουμε αλεύρι, αλάτι και μπέικιν και ρίχνουμε το μισό από το μίγμα αυτό στη λεκάνη με τα υγρά. Με γρήγορες κινήσεις ενσωματώνουμε τα υλικά μας και ρίχνουμε και το υπόλοιπο μίγμα του αλευριού. Με τα δάκτυλα προσπαθούμε να «μικράνουμε» ακόμη περισσότερο τα κομματάκια του βουτύρου που βρίσκουμε στη ζύμη ανακατεύοντας.Η ζύμη δεν είναι ίσως απόλυτα ομοιογενής, αλλά τα υλικά είναι πλήρως ενσωματωμένα.
Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί για μισή ώρα. Την ανοίγουμε σε σχετικά χοντρουλό φύλλο ανάμεσα σε δύο φύλλα λαδόχαρτου ή σιλικόνης, ή απλώς με τα δάκτυλα μας την πιέζουμε κομματάκι κομματάκι να καλύψουμε τον πάτο ενός πυρέξ (το δικό μου είναι κλασικό οβάλ 33×23, γιατί κάνουμε δίαιτα και δεν θέλαμε πολύ ζυμάρι)ή μιας ταρτιέρας.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση:
Τσιγάρισα το κρεμμυδάκι μα το λάδι και πρόσθεσα τα πράσα και το σέλινο κομμένα σε μικρά κομμάτια και πλυμένα. Όταν χαμήλωσαν στην κατσαρόλα, αλατοπιπέρωσα και τα άφησα να απορροφήσουν τα υγρά τους σε χαμηλή θερμοκρασία .Τα κατέβασα από το μάτι και τα άφησα να κρυώσουν. Έστρωσα τη ζύμη στο πυρέξ και έβαλα τα πράσα, τον τριμμένο αθότυρο, και την ξινομυζήθρα.
Κτύπησα στο multi το γιαούρτι με τα αυγά και το έριξα από πάνω, φροντίζοντας να καλυφθεί όλη η επιφάνεια της τάρτας μου.
Το άκρον άωτον της αποτυχημένης φωτογραφίας.Άλλες τόσες τράβηξα και δεν φαίνεται σε καμμιά! |
Την έψησα στους 180 βαθμούς (προθερμασμένος ο φούρνος) για μια ώρα. Είναι εξίσου νόστιμη και ζεστή και σε θερμοκρασία δωματίου.
Παρατηρήσεις
Παρατηρήσεις:
1) Τη ζύμη αυτή την χρησιμοποιώ τελευταία και για γλυκιές τάρτες προσθέτοντας 1 ή 2 κουταλιές άχνη (ανάλογα πόσο γλυκιά είναι η γέμιση)
2) Η παραπάνω γέμιση είναι ενδεικτική. Τα χορταρικά μπορεί να είναι οποιαδήποτε με κορυφαία τα αγριόχορτα.Συνήθως βάζω και στην παραπάνω γέμιση μάραθο αλλά τώρα θα έτρωγε άτομο που δεν του αρέσει και το παρέλειψα.
3)Tα τυριά μπορεί να είναι πιο πικάντικα. Π.χ. ωραία πηγαίνει η γραβιέρα και το κεφαλοτύρι . Την ξινομυζήθρα όμως μην την παραλείψετε. Αν δεν βρείτε, αντικαταστήσετέ τη με άλλο μαλακό ξινούτσικο τυρί (φέτα ή κατίκι ή cottage για τους διαιτώμενους).Επίσης μπορούμε να προσθέσουμε κάποιο αλλαντικό.
4) Το γιαούρτι είναι καλό υποκατάστατο της κρέμας γάλακτος σε αυτές τις τάρτες και μπορεί να είναι στραγγιστό, ακόμη και με 2% λιπαρά. Εδώ έβαλα τη μισή κούπα στη ζύμη, και όσο περίσσεψε από το γνωστό κεσέ το έβαλα στη γέμιση.
Μπορούμε να βάλουμε περισσότερο και να μειώσουμε σε 2 τα αυγά.
5) Αθότυρο λέμε την ξερή γλυκιά μυζήθρα. Την αλατίζουν αρκετά και την αφήνουν να ξεραθεί. Το αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο τυρί που ταιριάζει θαυμάσια με μακαρόνια αλλά τρώγεται και σαν επιτραπέζιο αν δεν είναι πολύ ξερό.
6)Αν η γέμιση έχει πολλά υγρά, βάζω 1-2 κουταλιές ρύζι και τα τραβάνε στο ψήσιμο.Μας αρέσει περισσότερο από το σιμιγδάλι ή τη φρυγανιά΄που βάζουν άλλες νοικοκυρές.Αλλά είπαμε: περί ορέξεως…
7) Αρκετές πληροφορίες για τις πίτες -και όχι μόνο- υπάρχουν εδώ .Τις υπόλοιπες τις βρήκα από παλιά περιοδικά.
Tην ζύμη την υιοθέτησα αμέσως!!!
Όσο για τη γέμιση τι να πώ?
Θεσπέσια!
Πολύ καλή ιδέα και η προσαρμογή της ζύμης χωρίς να υστερεί σε γεύση.
Μπράβο σου 🙂
Πολύ ωραία η ζύμη σου, εγώ φτιάχνω για τις αρμυρές μια με ανθότυρο, την επόμενη φορά θα δοκιμάσω αυτή.
Για τη γέμιση όπως λες φαντασία χρειάζεται.
Ελπίζω να είδες το mail περιμένω νέα σου όπως εσύ βολεύεσαι!
Πολλά φιλιά
Kaλα οτι νιώθω μία πείνα είναι αλήθεια,εφαγα 2 σύκα ξερά για να μήν φάω …ήρθα εδώ και μου έφυγαν τα σάλιααα!
Θέλω 1 εστω κομματάκι!
Τέλεια τάρτα και ωραία παρουσίαση!
Φιλάκια!
Σημειώνω την ζύμη ,για να την χρησιμοποιήσω στην επόμενη τάρτα που θα φτιάξω..Ειμαι απόλυτα σίγουρη οτι θα ανακαλύψω μιά καινούργια ,πετυχημένη και γευστική ιδέα!!!!!
Καλό Βράδυ!!!
Πω-πω με ξεσήκωσε τώρα Vita μου, γιατί έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην ξυνομιζήθρα και την σουρωτή. Τις χρησιμοποιώ συχνά στις τάρτες με λαχανικά (κολοκυθάκια, σπανάκι, καυκαλίθρες, μυρώνια, καρότα κ.λ.π.) Θεωρώ ότι δένει τέλεια με το αποτέλεσμα.
Φαίνεται τέλεια!!! Η μυρωδιά της έφτασε ως εδώ…Πολύ μου άρεσαν οι πληροφορίες, έμαθα πράγματα που δεν ήξερα. Και πάντα μου αρέσουν οι ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ γιατί χάρη σε αυτές μαθαίνω μικρά μυστικά που τα χρησιμοποιώ ύστερα και αλλού!
Τρελαίνομαι για τα υλικά αυτά! Πράσο, ξινομυζήθρα, αγαπημένα μου!
Υπέροχο ιστολόγιο! Μπράβο για την ιδέα να διασώσεις τις παραδοσιακές μας συνταγές!!!
Τη σημείωσα και εγώ τη ζύμη σου με το λαδάκι! Και τα υλικά της γέμισης, αγαπημένα:)
Πρέπει να την δοκιμάσω αυτή τη ζύμη! Έχεις δίκιο για το βούτυρο στις ζύμες των ταρτών, είναι όντως υπερβολικά μεγάλες οι ποσότητες, και το ελαιόλαδο σίγουρα είναι πιο υγιεινό.
Πολύ ωραία η τάρτα σου!
Μάγδα
τη ζύμη θα την πάρω μπας και μάθω :)))
Η τάρτα είναιιιιιιι μπουκιά και συγχώριο!!!
Φιλάκιαααααααααααα
Λίλα για τη ζύμη την έβαλα τη συνταγή :-).Εμένα για να είμαι ειλικρινής μ' αρέσουν περισσότερο οι γεμίσεις με χόρτα
Μάριον ευχαριστώ! Ο στόχος ήταν να γίνει λίγο πιο υγιεινή αλλά τελικά δεν είναι καθόλου άσχημη ζύμη
Ξανθή την είδα τη ζύμη σου στην τάρτα της Λίνας και θα την δοκιμάσω κι εγώ με ανθότυρο
Εύα ευχαριστώ. Κι εγώ έτσι την παθαίνω 🙂
Ριρή ευχαριστώωωωω.Με τιμούν τα λόγια σου και οι δοκιμές σου
Πηνελόπη κι εγώ έχω καταργήσει τη φέτα σε πίτες και τάρτες.¨Εχει και λιγότερα λιπαρά η ξινομυζήθρα
🙂
Μαρίνα μου γλυκιά. Μερικές από τις παρατηρήσεις είναι πιο χρήσιμες από τις συνταγές :-). Και δεν εννοώ μόνο στο δικό μου blog…
Κική εγώ τα πρασάκια πιο πολύ με κρέας τα θέλω παρά σε πίτες αλλά κάνω αλλονών χατήρια 🙂
Ανεράιδα μου καλή 🙂 Ευχαριστώ. Ελπίζω να τα καταφέρω να καταγράψω όλο αυτό τον πλούτο της κουζίνας μας αλλά κυρίως να κάνω γνωστές τις αξεπέραστες διατροφικές της αρχές.
Big mama περιμένω εντυπώσεις όποτε τη φτιάξεις
🙂
Μάγδα αυτή ήταν και η αρχική σκέψη, δηλαδή η ποσότητα του βουτύρου ήταν ιδιαίτερα μεγάλη ολότελα στις αλμυρές τάρτες από τις οποίες τρώμε αρκετά κομμάτια.
Και λοιπόν κλπ. Γιατί υποτιμάς τον εαυτό σου.Μια χαρά θα τη φτιάξεις όπως όλα τα φαγάκια που βλέπω ότι φτιάχνεις 🙂
Αστέρι μου η αλήθεια είναι ότι φάγανε και τα ψιχουλάκια από το πυρέξ 🙂
Συμφωνώ με το να χρησιμοποιούμε τα ντόπια υλικά και να προσαρμόζουμε στα μέτρα μας τις συνταγές!
Το αποτέλεσμα μας δικαιώνει!
Κάτσε τώρα να ξεκολλήσω ένα δόντι μου από την οθόνη!!
😀
Kikop το προσπαθώ πάντα αυτό όπου γίνεται.Η fusion κουζίνα είναι μονόδρομος πλέον!
KALH XRONIA ME YGEIA!!! H TARTA SOY EINAI STO DONKEY!!!!
[…] *Η Βαγγελιώ Κασσαπάκη διατηρεί την ιστοσελίδα Κρήτη: Γαστρονομικός Περίπλους […]
Την έφτιαξα την τάρτα έγινε πολύ νόστιμη και η βάση της τάρτας και η γέμιση. Μπράβο
Ευχαριστώ που τη δοκιμάσατε και χαίρομαι που σας άρεσε!
Γεια σας. Εφτιαξα για πρωτη φορα την ταρτα σας και εγινε πολυ νοστιμη. Τωρα την φτιαχνω καθε εβδομαδα. Με πολλες παραλλαγες στη γεμιση επισης βαζω γιαουρτι προβειο και λιγο κεφιρ αντι μονο γιαουρτι στραγγιστο και ειναι καταπληκτικη. Ολες οι συνταγες σας ειναι καταρχην με ακριβεια τα υλικα σας, αγνα, διαιτητικα και παντα με επιτυχημενο αποτελεσμα. Δεν ειχα ποτε καμια σποτυχια. Ευχαριστω παρα πολυ.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Να είστε καλά!