Από σπίτι!
Την Κυριακή που μας πέρασε διάλεξα να κάνω για τους μη νηστεύοντες ένα φαγητό σήμα κατατεθέν της κρητικής γαστρονομίας . Θεωρείται από τα ανθυγιεινά μας εδέσματα αλλά δεν γνωρίζω μέχρι τώρα κανένα κρητικό και μη, που να μη του αρέσει.
Πρέπει βέβαια να λάβουμε υπόψη μας τη συχνότητα που το κατανάλωναν οι παλιότεροι .Εις επετείους και εορτάς και γάμους και βαφτίσια. Εξάλλου τότε δεν είχαν στην καθημερινότητά τους όλα τα υπόλοιπα λιπαρά και παχυντικά και ζαχαρώδη που καταναλώνουμε εμείς. Τη συνταγή μου τη ζήτησε η φίλη Π.Σ. από το Σακραμέντο της Καλιφόρνιας που κατάγεται από την Κρήτη. Ελπίζω να είναι αυτό που ζητά και αυτό που θυμάται.
Εδώ λοιπόν στην Κρήτη το κρέας το βράζουμε. Κι όταν λέμε το βράζουμε, εννοούμε με μπόλικο σκέτο νεράκι κι αλάτι, άντε το πολύ με μια ντοματούλα. Όλων των ειδών τα κρέατα τα βράζουμε. Αίγα (γίδα), ζυγούρι, μοσχάρι, βοδινό, κοτόπουλο, ακόμη και χοιρινό γίνονται βραστά και στο ζωμό τους βάζουμε ρύζι για σούπα ή πιλάφι, μακαρόνια έτοιμα και σπιτίσια, και ξινόχοντρο (κυρίως στο ζουμί του χοιρινού).
Εδώ που τα λέμε όμως για να είναι νόστιμο το βραστό κρέας πρέπει να είναι πολύ καλής ποιότητας. Το ζώο πρέπει να είναι μεγαλωμένο στην εξοχή με φυτικές τροφές. Αλλιώς είναι σαν …άχυρο (χαρακτηρισμός του συχωρεμένου του πατέρα μου για τα άγευστα φαγητά).
Το βράσιμο του κρέατος είναι υγιεινός τρόπος μαγειρέματος αν και ανάλογα τι θα βάλουμε στο ζουμί μπορεί να μας προκύψει….φεστιβάλ χοληστερίνης!
Για να είναι νόστιμος ο ζωμός πρέπει το κρέας να μπει σε κρύο νερό που να το σκεπάζει, να αλατιστεί από την αρχή, και να έχουμε το νου μας να αφαιρέσουμε τον αφρό για να μείνει διαυγής και καθαρός ο ζωμός μας. Έτσι βέβαια το έβρασα και για το πιλάφι μου.
Υλικά
1-1,5 κιλό κρέας για βραστό (καλό είναι να είναι με κόκαλο από σπάλα , στήθος κλπ)
Αλάτι
3 κούπες ρύζι για πιλάφι (δείτε παρατηρήσεις)
2-3 κουταλιές στακοβούτυρο (ή βούτυρο γάλακτος πρόβειο)
Προαιρετικά, 2 μικρές ντομάτες που θα αποσύρουμε πριν λιώσουν (ή χυμό και ξύσμα ενός λεμονιού στο τέλος ή για πιο αυθεντικά τίποτα! Δείτε και σχόλιο επισκέπτριας παρακάτω…)
Επί το έργον
Βάζουμε το κρέας αφού το πλύνουμε καλά και το κόψουμε σε μεγάλα κομμάτια σε βαθιά κατσαρόλα .Το σκεπάζουμε με νερό και μια κοφτή κουταλιά σούπας αλάτι. Λίγο πριν αρχίσει ο βρασμός αφαιρούμε σχολαστικά τον αφρό που σχηματίζεται, και όταν πια αρχίσει να βράζει βγάζουμε και τα τελευταία απομεινάρια.
Συνεχίζουμε το βράσιμο σε μέτρια θερμοκρασία ως ότου το κρέας γίνει μαλακό και αποσπάται εύκολα από τα κόκαλα. Ο χρόνος βρασμού εξαρτάται από το είδος και την ηλικία του ζώου. Αν προσθέσουμε ντομάτα, την βάζουμε στην κατσαρόλα περίπου 15 λεπτά πριν από το χρόνο που υπολογίζουμε ότι θα είναι έτοιμο το κρέας και την αποσύρουμε όταν βράσει.
Με τρυπητή κουτάλα ανασύρουμε τα κομμάτια του κρέατος σε πιατέλα το αλατίζουμε ελαφρά αν χρειάζεται, και περνάμε το ζωμό από σουρωτήρι.
Μετράμε το ζωμό και συμπληρώνουμε με νερό ώστε να έχουμε 9 κούπες. (Δηλαδή η αναλογία είναι 3 νερό -1 ρύζι ).Τον ξαναβάζουμε σε κατσαρόλα να βράσει. Προσθέτουμε και 1/2 κούπα νερό για το βρασμό. Ελέγχουμε αν χρειάζεται αλατάκι και προσθέτουμε το ρύζι που το έχουμε καθαρίσει από ξένα σώματα και ξεπλύνει σε σουρωτήρι. Ανακατεύουμε στην αρχή σε υψηλή θερμοκρασία και μετά χαμηλώνουμε σε μέτρια . Αν δεν έχουμε βάλει ντομάτα, βάζουμε το χυμό λεμονιού και το ξύσμα. Αφήνουμε να γίνει το ρύζι αλλά όχι να λιώσει, ανακατεύοντας συχνά. Θα πάρει περίπου 15 με 20 λεπτά ανάλογα το ρύζι. Θα υπάρχει ζουμί στην κατσαρόλα.
Βάζουμε σε μπρίκι ή μικρό κατσαρόλι το στακοβούτυρο και το καίμε. Δεν το λιώνουμε απλώς. Το καίμε λέμε αλλά δεν το μαυρίζουμε! Μόλις αρχίζει να αχνίζει το αδειάζουμε στην κατσαρόλα με το πιλάφι, απολαμβάνουμε τον ήχο τσιτσιρίσμαος που κάνει και ανακατεύουμε να πάει παντού. Η μητέρα μου έβαζε λίγο ρύζι στο μπρίκι για να πάρει και τα τελευταία υπολείμματα του βουτύρου.
Κατεβάζουμε από το μάτι, σκεπάζουμε με βαμβακερή πετσέτα και αφήνουμε να μαρουβίσει 10 λεπτά. Έτσι τραβά τα υγρά του.
Σερβίρουμε ζεστό το πιλάφι μας. Δεν πρέπει να λασπώσει, αλλά να είναι ζουμερό, βλασερό όπως λέμε στην Κρήτη!
Παρατηρήσεις
1) Ιδανικό κρέας για πιλάφι είναι το ζυγούρι (χρονιάρικο αρνί) , η αίγα , το βοδινό και η χωριάτικη κότα. Στους γάμους ο ζωμός σε κάποιες περιοχές προέκυπτε από 2-3 είδη κρέατος. Οι ποσότητες ήταν τεράστιες και το ρύζι κανονιζόταν με το μάτι. Η συχωρεμένη η θεία μου , ονομαστή μαγείρισσα σε γάμους και άριστη στα παραδοσιακά μας φαγητά , μου έλεγε: Βάζω ρύζι στο καζάνι μέχρι να στέκει όρθια η κουτάλα! Προφανώς δεν το λέγαμε γαμοπίλαφο στην πριοχή μας και απ’ όσο ξέρω πουθενά στην Κρήτη, ονομασία πολύ πρόσφατη που δεν ξέρω ποιος την έδωσε στο συγκεκριμένο πιλάφι. Εξάλλου το φτιάχνουμε και στο σπίτι, όχι μόνο στους γάμους!
2) Εγώ για το κρητικό πιλάφι βάζω 2 κούπες ρύζι νυχάκι ή καρολίνα και μία κούπα κίτρινο ρύζι (αν δεν πρόκειται να το σερβίρω αμέσως), άλλες νοικοκυρές βάζουν μόνο καρολίνα, άλλες σκέτο νυχάκι. Εξαρτάται από το πόσο κρεμώδες ή σπυρωτό θέλουμε το αποτέλεσμα.
3) Την ιδιαιτερότητα στο κρητικό πιλάφι κατά τη γνώμη μου τη δίνει το στακοβούτυρο, παρόλο που μπορούμε να το παραλείψουμε αν ο ζωμός είναι πολύ καλός! Είναι όμως ανεπανάληπτη η γεύση του. Αυγά να τηγανίσουμε μ’ αυτό έχουμε ένα gourmet πιάτο. Ακόμη όμως κι εμείς εδώ στην Κρήτη έχουμε μειώσει την κατανάλωσή του επειδή σαν ζωικό λίπος επιβαρύνει αρτηρίες, αυξάνει χοληστερίνες κλπ, δηλαδή είναι πολύ αμαρτωλό. Έτσι βάζουμε ελάχιστο πια, μόνο για τη μυρωδιά που λέμε, ή δεν το καίμε αλλά το βάζουμε στο ζωμό λίγο πριν κατεβάσουμε το πιλάφι μας. Δεν ξέρω ποιο άλλο βούτυρο θα μπορούσε να το αντικαταστήσει. Ίσως το Κερκύρας που έχει και λίγο από αιγοπρόβειο γάλα (μια νέα του εκδοχή) ή ένα καλό λιωμένο βούτυρο από βαζάκι, να είναι καλά υποκατάστατα. Πιστεύω όμως ότι μπορείτε να βρείτε στα μαγαζιά κρητικών προϊόντων που υπάρχουν πια σε όλη την Ελλάδα.
Εχω ακούσει τόσα για αυτό το πιλάφι και ομολογώ ότι δεν το έχω φάει ποτέ μου! Ισως φέτος …λόγω κάποιου γάμου να είμαι τυχερή!
Φαίνεται τέλειο!
Στακοβούτυρο υπάρχει εδώ στην Αθήνα και στα μεγάλα Σ/Μ, βέβαια δεν μπορώ να πω ποιάς ποιότητας είναι, αλλά υπάρχει.
Καλή σου μέρα!
Αυτό είναι πιλάφι!!!!!
Δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ αλλά και μόνο από την περιγραφή ξελιγώθηκα….
Αυτό το ρύζι το δοκίμασα από τα χέρια της Λίνας και μου άρεσε πολύ!!
Mia fora exo faei pilafi kai auto apo ta xeria tou Skarmoutsou!!!(i tou boithou tou pios kserei…)HTAN THEIKO! alla kai pali… iparxei KATI kritiko pou na min einai theiko??? H kriti simpiknonei oli ti nostimia tis Elladas… kai den milao mono gia ta kritika piata… respect!
ξακουστό τοις πάσι εν ελλαδι….ποτέ ωστόσο δεν το έφαγα…η χοληστερίνη μου δε το καθιστά απαγορευτικό…η τοπκη γαστρονομια επίσης αξίζει να δοκιμάζεται εκεί που γνωρίζουν τα μυστικά της…
Το πρώτο που αγόρασα όταν βρέθηκα στην Κρήτη, ηταν το στακοβούτυρο!
Οπως λες αυγά με στακοβούτυρο αν φτιάξεις…. δεν θέλεις τίποτε άλλο!!!
Το πιλάφι σου μαγειρεμένο έτσι, είναι απλά θεσπέσιο!!!!
Eξαιρετική συνταγή!!!και βέβαια οπως τονίζεις και εσύ την διαφορά την κάνει το στακοβούτυρο,..Δεν ειμαι σίγουρη αν θυμάμαι σωστα την λέξη,και αν υπάρχει κάν στην διάλεκτο μας, η μητέρα μου ελεγε οταν εκανε το πιλάφι και εμείς περιμέναμε με τα πηρούνια στο χέρι.""μισό λεπτό να καχιλιάρω το βούτυρο "….και άκουγες το τσιτσίρισμα του βουτύρου πάνω στο ρύζι και μοσχομύριζε η κουζίνα απο την μυρωδιά!!!!Υπάρχε ενα μικρό μαγαζί στο Ηράκλειο απο οπου προμηθευόμουνα καλό στακοβούτυρο, τώρα εχει κλείσει δυστυχώς,καί ψάχνω να βρώ…Ασε που και στις πατάτες φούρνου εβαζα πάντα μια κουταλιά και τώρα μου έχει λείψει!!!!
Επίσης, οταν δεν ειχαμε στακοβούτυρο,η μαμά μου χρησιμοποιούσε Φυτίνη. μα δεν ηταν το ιδιο!!!!
faineti laxtaristo!
To Σάββατο το βράδυ θα πάμε με παρέα σε Κρητικό εστιατόριο που πάντα δοκιμάζω το πιλαφάκι! Τώρα που ξέρω και τη συνταγή θα το φτιάξω σίγουρα!
Το λατεύωωωωω!!!!!!
Θέλω απελπισμένααα και με στακοβούτυρο να γίνει τέλειο!!
Φιλάκια!
τελεια γευση!!!! μου αρέσει πολύ αλλά δεν το έχω φτιάξει ποτέ … ευκαιρία τώρα με τη συνταγή!!!:)
Αχ…αυτή τη στάκα, πολύ θα ήθελα να τη δοκιμάσω με τόσα που έχω ακούσει! Η διαδικασία, μου θύμισε το μαγείρεμα της μάνας μου, με το ξάφρισμα, το κάψιμο του βούτυρου κλπ!
Εφη καλώς όρισες! Μακάρι σε γάμο να πετύχεις την αυθεντική του γεύση.
Νατάσα ναι είναι πολύ νόστιμο.Πρέπει να το δοκιμάσεις
Ξανθή είμαι σίγουρη ότι η Λίνα το φτιάχνει τέλεια!
Φοίβη καλώς ήρθες! Ευχαριστώ πολύυυυυ. Με κάνεις και κοκκινίζω με τόσα παινέματα…
Cook υχαριστώ που πέρασες από δω. Ναι δεν έιναι φαγητό για κάθε μέρα αλλά είναι πολύ νόστιμο!
Έλενα ευχαριστώ! Αφού έχεις στακοβούτυρο πρέπει να το φτιάξεις
Ριρή νοστιμιές από τα παλιά έ; Στακοβούτυρο αγοράζω κι εγώ από συγκεκριμένα μαγαζιά γιατί αν δεν είναι καλό καλλιά να λείπει.Έχεις δίκιο.Και στο ψητό δίνει άλλη γεύση
Ειρήνη έίναι πράγματι πεντανόστιμο! Εσύ πρέπει να το ξέρεις πατριώτισσα ε;
Λίλα το βούτυρο και το κρέας σου φρόντισε και θα το φτιάχνεις όποτε θέλεις εσύ 🙂
Εύα μακάρι να γίνονταν διαδικτυακές αποστολές 🙂
Έλενα καλώς ήρθες!Να το φτιάξεις αρκεί να βρεις τα σωστά υλικά καλή μου.
Κική μου άλλη είναι η στάκα κι άλλο το στακοβούτυρο.Η στάκα απομένει μετά την επεξεργασία που βγάζει το βούτυρο από την τσίπα όπως λέμε την μεμβράνη που δημιουργείται πάνω από το γάλα.Θα γράψω κάποια στιγμή την διαδικασία
Ξερογλύφομαι! Και να σκεφτείς ότι όταν ήμουν μικρή (επειδή έχω μια σχέση με την Κρήτη)τα καλοκαίρια που το φτιάχνανε σε γιορτές και γάμους, δεν το έτρωγα νε τίποτα. Τώρα όπου το βρούμε σε ταβέρνες το ταράζουμε:))
Προχθές το είχαμε αλλά με κρέας " άχυρο " όπως θα'λεγε και ο πατέρας σου! Και από βούτυρο…του σουπερ μάρκετ…Πάντως οι κόρες μου το κάνανε "να!!!" (έφαγαν και το πιάτο δηλαδή!!!!)
μόνο η δικιά μου η γιαγιά ήταν άχρηστη στην κουζίνα…το μονο που πετύχαινε ήταν βραστά χόρτα και καλτσούνια…..τα άλλα απαππαπ!!!!!
Καλομαγειρεμένο, νοικοκυρεμένο και προσεγμένο στην τελευταία του λεπτομέρεια το πιλάφι σου Vita.
Έχω καιρό να το φτιάξω…
Φιλιά Πολλά
Ζ.
Big mama υπάρχουν αμέτρητα φαγάκια που δεν έτρωγα μικρή και τώρα δεν μπορώ να αντισταθώ 🙂
Μαρίνα κι εγώ πολύ πιο light από το αυθεντικό το φτιάχνω τελευταία και πάλι είναι νόστιμο!
Και λοιπόν κλπ κάθε γιαγιά έχει άλλες χάρες :-). Δεν είναι μόνο το μαγείρεμα!
Ζαμπία ευχαριστώ πολύ.Η αλήθεια είναι ότι είμαι έως σπαστική με τις λεπτομέρειες. Η ίδια μου η μάνα με κοροϊδεύει!
Αχ φοβερό φαγητάκι σ ευχαριστούμε πολύ για τις οδηγίες θα προσπαθήσω να το κάνω και εγώ.Καλό σαββατοκύριακο
Nadia φρόντισε μόνο για σωστά υλικά και…καλή επιτυχία!
Κρητικια ειμαι και εγω και ζω στο Ηρακλειο αλλα ντοματα εμεις δεν βαζουμε ποτε στο πιλαφι!!!!Ειναι η σπεσιαλιτε μου το πιλαφι!!!το μυστικο ειναι στο ζουμι απο διαφορα κρεατα και το καλο βουτυρο βεβαια!!!
Χαίρομαι που σχολιάζει μια σπεσιαλίστα στο πιλάφι, ακόμη κι αν δεν λέι το όνομά της.Όπως είδες λέω ότι η μία εκδοχή για το πιλάφι είναι με ντομάτα και η άλλη με λεμόνι. Στην ενδοχώρα του Ηρακλείου, πολλές φορές μπαίνει ντομάτα όταν το κρέας είναι παχύ για να κόψει το λίπος.Και δεν είναι νεωτερισμός γιατί συνηθίζεται εδώ και πολλές δεκαετίες.Το επισημαίνω γιατί το μπλοκ δεν αποκλείει και νεωτερισμούς αρκεί να είναι στο πνεύμα της κρητικής διατροφής. Και προς Θεού δεν είναι ντοματόρυζο γιατί η ντομάτα σουρώνεται.Απλώς έχει ένα ροζ χρώμα.Σεβαστή η άποψή σου, αν δεν το έχεις δοκιμάσει αλλά με ντομάτα. Πάντως είναι πεντανόστιμο.Δοκίμασέ το.Όσο για τις υπόλοιπες παρατηρήσεις σου συμφωνώ ότι μετράει η ποιότητα του ζωμού και του βουτύρου.Τα διάφορα κρέατα συνηθίζονται περισσότερο στις μαζικές εστιάσεις (γάμους γιορτές κλπ) ,Στην οικιακή μαγειρική δεν νομίζω ότι ισχύει σήμερα.
ηταν να μην ανακαλυψω την κρητικη κουζινα!!!!:)
Αγαπητές φίλες συγχωρήστε την εκ διαμέτρου αντίθετη θέση και άποψη που μεταφέρω.Προφανώς και δικαιολογημένα έχετε την άποψη που διατυπώνετε λόγω καταγωγής,βιωμάτων κ.λ.π.Εαν είχατε σχέση με τον Νομό της Κρήτης, που διαχρονικά θεωρείται η πατρίδα και το σήμα κατατεθέν του Κρητικού πιλαφιού,σίγουρα δεν θα μπορούσα να σας δικαιολογήσω…..Συγνώμη και πάλι για τον όποιο εκνευρισμό και την αγανάκτησή μου αλλά αυτή η εκδοχή της προσθήκης τομάτας….που; στο Κρητικό πιλάφι τουλάχιστον με εξόργισε [εφ΄όσον θεωρείτε ότι αναφερόμαστε σε κάτι απόλυτα παραδοσιακό και έτσι πρέπει να μεταλαμπαδευτεί…] Για την ιστορία και μόνο,για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι…Το πιλάφι αποτελούσε ίδιον γνώρισμα του Νομού Χανίων και των όμορων επαρχιών του Νομού Ρεθύμνου μέχρι και αμέσως μετά τον Β΄Παγκ.Πόλεμο. Αμέσως μετά άρχισε σταδιακά και με πολύ αργούς ρυθμούς, η εξάπλωση-μετακίνησή του ανατολικά, εκτοπίζοντας ταυτόχρονα το παραδοσιακό βράσιμο ζυμαρικών αντί για ρύζι στο ζωμό του κρέατος[που διαχρονικά αποτελούσε ίδιον γνώρισμα της κεντρικής και ανατολικής Κρήτης].Ο ρυθμός εξάπλωσης του πιλαφιού είναι όπως προανέφερα τόσο αργός, που ακόμα και σήμερα στο Νομό Λασιθίου και σε ανατολικές επαρχίες του Ηρακλείου εξακολουθεί να διατηρείται το κατ΄εμένα άριστο έθιμο των ζυμαρικών [με τριμμένο τυρί η ξερό αθότυρο επάνω]. Οσο δε για την χρήση του λεμονιού αυτό είναι μια άλλη λυπητερή ιστορία….Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950 στα Χανιά ήταν αδιανόητη η χρήση του λεμονιού στο πιλάφι γιατί αυτό θα υπερκάλυπτε [όπως γίνεται σήμερα] όλες τις επι μέρους γεύσεις των συστατικών που το απαρτίζουν, και θα μεταβαλλόταν αυτόματα σε ΄΄λεμονάτο ρύζι του Νοσοκομείου…΄΄ όπως χαρακτηριστικά λέγαμε τότε.Ας όψονται οι μάγειροι απο τοτε και εντεύθεν που λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης στην ικανότητά τους [ εν μέρει δικαιολογημένης λόγω της απότομης αύξησης του αριθμού των συνεστιαζομένων], βρήκαν τον εύκολο τρόπο να μην τους λασπώνει το πιλάφι [λαπαδιάζει και δεν παραμένει σπυρωτό] εξαφανίζοντας όμως όπως προείπα τις επι μέρους αλλά και την συνολική γεύση του γνήσιου παραδοσιακού πιλαφιού…Ευχαριστώ για την φιλοξενία.Γιώτα Καντανολέοντος.
Καλώς ορίσατε κυρία Καντανολέοντος και ευχαριστούμε για τις πληροφορίες. Πραγματικά είναι εμφανής ο εκνευρισμός σας και δεν βλέπω το λόγο. Αφού παραδέχεστε ότι το πιλάφι είναι έδεσμα που μπήκε στην κουζίνα της Κρήτης (που παρεμπιπτόντως δεν είναι νομός, αποτελείται από 4 νομούς) μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί δεν δέχεστε ότι μπορεί να υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πιλάφι. Όπως αναφέρετε, απολύτως παραδοσιακό δεν είναι. Οι καταβολές του είναι ανατολίτικες.
Μπορεί λοιπόν το λεμόνι και η ντομάτα να είναι πράγματι νεωτερισμός.
Θεωρώ ότι το "εκ των ων ουκ άνευ" του κρητικού πιλαφιού, όποτε και να καθιερώθηκε είναι αφενός το στακοβούτυρο και αφετέρου ο τρόπος παρασκευής του που διαφέρει σημαντικά από εκείνον του ιταλικού ριζότο και άλλων ανατολίτικων πιλαφιών.Οι διάφορες προσθήκες είναι επιμέρους χαρακτηριστικά που αλλάζουν από μέρος σε μέρος και από σπίτι σε σπίτι.
Η μητέρα μου ας πούμε, δεν βάζει ποτέ λεμόνι στο πιλάφι, έχετε δίκιο. Αλλού βάζουν πολλών ειδών κρέατα. Εδώ έγραψα μια εκδοχή και με ντομάτα γιατί είναι πολύ συχνή στα μέρη μας και σας βεβαιώνω ότι από τη δεκαετία του 60 (δηλαδή όχι πολύ αργότερα από την εποχή που λέτε εσείς) που αρχίζουν οι μνήμες μου πολλοί στην περιοχή μου το έφτιαχναν έτσι.
Σημειώνω κι εγώ στην "κρητική μακαρονάδα" ότι είναι πιο συνηθισμένο και πιο εκλεκτό γαμήλιο πιάτο αλλά λίγο πιό ακριβό στις μέρες μας λόγω τυριού για τους τεράστιους γάμους που γίνονταν τα τελευταία χρόνια στο νησί.Μένω εκ γενετής και διαρκώς (εκτός από τα 4,5 χρόνια των σπουδών μου)σε ανατολική επαρχία του νομού Ηρακλείου και ξέρω πολύ καλά τις παραλλαγές του πιλαφιού της περιοχής και τη θεσπέσια μακαρονάδα που αναφέρετε.
Ούτως ή άλλως σας ευχαριστώ για τις χρήσιμες πληροφορίες. Εκείνο που με στενοχώρησε είναι η αμφισβήτηση της σχέσης μου με την Κρήτη. Πέρα από το δεδομένο της καταγωγής μου, νομίζω ότι είναι εμφανής μέσα από τούτο το blog και η αγάπη μου και η σχέση μου με το νησί μου.
Είστε ευπρόσδεκτη και δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε για τη φιλοξενία. Τι κρητικιά θα ήμουν αν δεν ήμουν φιλόξενη!Άλλωστε το σχόλιό σας είναι πολύ ενδιαφέρον και σας ευχαριστώ κι εγώ για την επίσκεψη και τον κόπο που κάνατε.
Να είστε καλά και περιμένω κι άλλες παρατηρήσεις και συζητήσεις περί της κρητικής γαστρονομίας…
Αγαπητή οικοδέσποινα καλώς σας ηύρα σ΄αυτό το blog.Κατ΄αρχήν ουδέποτε δεν θα μπορούσα να αμφισβητήσω την σχέση σας με την Κρήτη. Οπως ρητά, κυριολεκτικά και ευανάγνωστα όμως αναφέρω [επιβεβαιώνομαι δε και από την απάντησή σας] αμφισβήτησα τη σχέση σας με τον Νομό της Κρήτης εκείνον [πιθανόν με μια δεύτερη και πιό προσεκτική ανάγνωση θα είχατε αντιληφθεί ότι αναφερόμουν στο Νομό Χανίων] που διαχρονικά θεωρείται η πατρίδα του Κρητικού πιλαφιού.Δεν χρειάζεται πιστεύω να αποδείξω από πόσους και ποιούς Νομούς αποτελείται η Κρήτη……Για να μη φανώ αγενής με κάποια[ενδεχομένως δηκτική] διόρθωση΄-απάντησή μου, στην παρατήρησή σας επί του κειμένου μου,ότι το πιλάφι μπήκε στην κουζίνα της Κρήτης μετά τον Β΄Παγκ.Πόλεμο, θα σας παρακαλούσα και πάλι για μιά πιό προσεκτική δεύτερη ανάγνωση του επίμαχου σημείου της ανάρτησής μου, ανασκευάζοντας τις παρατηρήσεις σας αν το θεωρείτε σωστό…Σας παρακαλώ αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί με αυτό που γράψατε ήδη δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις.Σας ευχαριστώ και πάλι για την φιλοξενία και για να χαμογελάσουμε λίγο….Εμείς στην Δυτική Κρήτη μπορεί να αντισταθήκαμε στον Τούρκο κατακτητή Πολιτιστικά και δεν υιοθετήσαμε την Τουρκική λύρα παραμένοντας στο βιολί [που είχε αφιχθεί στην Κρήτη επί Ενετοκρατίας] παραδοθήκαμε όμως αμαχητί στο πιλάφι τους…..Γιώτα Καντανολέοντος
Έχετε δίκιο, η πρώτη ανάγνωσή μου παραήταν βιαστική στο σημείο αυτό. Τώρα, διαβάζοντας πιο προσεκτικά το κείμενό σας αντιλήφθηκα την σημασία του. Συγνώμη για την παρανόηση. Δεν σας κρύβω ότι εξεπλάγην , παρανοώντας όντως ότι το πιλάφι μπήκε στην κουζίνα της Κρήτης μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μάλιστα είχα σκοπό να το ψάξω τις επόμενες μέρες γιατί αυτή την εποχή περνώ μια πολύ δύσκολη περίοδο από άποψη ελεύθερου χρόνου. Χαίρομαι που επισημάνατε την ανάγκη να ξαναδιαβάσω το κείμενό σας.
Όσον αφορά τη λύρα και το βιολί νομίζω ότι συνυπάρχουν τελικά παντού στην Κρήτη. Έχετε ακούσει πιστεύω τις περίφημες βιαννίτικες κοντυλιές και τις ακόμη πιο διάσημες στειακές κοντυλιές.
Χαίρομαι που ξαναήλθατε εδώ. Οι παρεμβάσεις σας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Μ' αρέσει να μαθαίνω ιστορία και ειδικά μικροϊστορία αν και έχω σπουδάσει μαθηματικά.
Θα χαρώ πολύ να παρεμβαίνετε με σχόλια στις αναρτήσεις μου.
Καλό σας βράδυ!
ΤΟ ΣΟΚ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΘΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΦΑΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΓΑΜΟ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ…
Δηλαδή δεν ήταν καλό; Δεν σου άρεσε; Ή ήταν τόσο καλό που έπαθες σοκ;
να σας πω και εγω την αποψη μου που ζω στην κρητη μια ζωη.το πιλαφι που αναφέρεται είναι ΥΠΕΡΟΧΟ!!! το φτιαχνω και το τρωο σε κάθε εκδηλωση-γαμο.ειναι ονειρο!!! οσο για την κρητικη κουζινα είναι ενας μοιθος.δεν εχουν τιποτα το διαφορετικο από την υπολοιπη ελλαδα εκτος το πιλαφι που ειπαμε το νοστιμοτατο μπουρεκι αν εχεται ακουστα την φανταστικια απίστευτα νοστιμη στακα και την ομορφη μυζηθρα και γραβιερα.ολα τα υπολοιπα που τα παρουσιαζουν στους τουρίστες σαν κρητικη κουζινα όπως γεμιστα κρητικα μουσακα κρητικο και όλα τα αλλα…αυτά είναι για τους τουρίστες και μονο..!!!
Αν και Κρητικια και έχουσα γενικα αρτια σχεση με την κουζίνα πιλαφι δεν εχω φτιαξει ποτε.
Μου το ζήτησε ο πεθερός μου ομως και εχω αναλαβει να το κανω την Κυριακη.
Η γιαγια μου με συμβουλεψε οταν βρασουν τα κρεατα επειδη θα εχει και αίγα μεσα να αφήσω πρωτα τον ζωμο να κρυωσει ωστε να αναιβουν τα λίπη πανω και να αφαιρεθούν.
Και επειδη θα κανω την εκδοχη χωρις ντοματα, λεμονί να βαλω ή όχι;
Μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η μίξη των δυο ρυζιων
[…] που έχει συνδεθεί με τους γάμους στην Κρήτη είναι το γαμοπίλαφο. Όμως πολύ συχνά το πρώτο πιάτο στο γαμήλιο τραπέζι […]
[…] αυτό που τελαυταία μετονομάστιηκε (από ποιούς;) σε γαμοπίλαφο. Όμως πολύ συχνά το πρώτο πιάτο στο γαμήλιο τραπέζι […]