Καλαμαράκια τηγανητά

Έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στα foodblogs τα γιορταστικά φαγητά και γλυκά του Πάσχα. Εγώ είπα να επιμείνω νηστίσιμα λίγο ακόμη. Εξάλλου το συγκεκριμένο πιάτο είναι κατάλληλο για όλες τις περιστάσεις  από τώρα και όλο το Καλοκαίρι, και όχι μόνο για τις νηστείες.

Μόλις πιάσουν οι ζέστες και αρχίσουν τα ουζαρίσματα και οι βεγγέρες στις βεράντες, ένα  πιάτο καλοτηγανισμένα καλαμαράκια είναι πάντα ευπρόσδεκτο. Το σωστό τηγάνισμα του καλαμαριού δεν είναι αυτονόητο ακόμη και για …τηγάνια με μεγάλη εμπειρία. Πόσες φορές δεν έχουμε φάει ακόμη και από επαγγελματίες «λαστιχένια»  καλαμαράκια.

Για να γίνουν τα καλαμαράκια μας τραγανά εξωτερικά και να μείνουν μαλακά στο εσωτερικό τους, οι ειδήμονες λένε πως πρέπει να μαριναριστούν για αρκετή  ώρα (οι προτάσεις για μαρινάδα ποικίλλουν) και να τηγανιστούν για ελάχιστη ώρα. Τηγανίζουμε φρέσκα ή κατεψυγμένα καλαμαράκια, σε ροδέλες ή ολόκληρα, και τα απολαμβάνουμε σαν ορεκτικό αλλά και σαν συνοδευτικό σε λαδερά φαγητά και σε όσπρια.

Η δική μου πρόταση  (και παράπονα δεν έχω ακούσει)  είναι μαρινάρισμα σε σόδα- σκόνη ή αναψυκτικό-  με  ελάχιστη ποσότητα οινοπνευματώδους. Η προσθήκη ρακής ή ούζου στο μαρινάρισμα δίνει ευχάριστο άρωμα στα καλαμαράκια μας  και τα μαλακώνει. Σημαντικό όμως είναι να τηγανιστούν σε καυτό ελαιόλαδο και να καταναλωθούν αμέσως . Αν μείνουν, ακόμη και τα πιο καλοτηγανισμένα καλαμαράκια χάνουν σε γεύση και σε υφή. Παρόλο που αρκετές φορές – ειδικά όταν έχω μεγάλες ροδέλες- τα τηγανίζω και με χυλό (κουρκούτι), όταν είναι μικρά θεωρώ ότι χάνονται στο χυλό και προτιμώ το αλεύρι.