Σοκολατένιο κέικ με κακάο και ελαιόλαδο (κατά προτίμηση αγουρέλαιο)

Ένα παλιό κλασικό κέικ με κακάο  που αναβαθμίστηκε με το αγουρέλαιο!

Οι παλιές συνταγές της μάνας μου για κέικ σοκολάτας είναι στην ουσία κέικ κακάου. Την εποχή που είμαστε παιδιά η σοκολάτα ήταν πολύ πολύτιμη για να κρυφτεί σε ένα κέικ.

Την απολαμβάναμε σκέτη, χωρίς άλλες προσμίξεις  και η χρήση της στην κουζίνα περιοριζότανε σε εκείνα τα κλασικά σοκολατάκια τα ανώμαλα ή βραχάκια όπως καθιερώθηκε εκ των υστέρων να τα λέμε επειδή μάλλον κάποιοι φοβότανε  τις λέξεις…  Όλα τα σοκολατένια λαγουδάκια, αυγά, ελαφάκια , αγιοβασιλάκια κλπ γινόταν εκ των υστέρων ανώμαλα σοκολατάκια. Στα προσεχή η συνταγή τους.

Έτσι όσες συνταγές κέικ σοκολάτας έχω από τη μάνα μου είναι με κακάο, που η ίδια δεν συμπαθούσε κι έτσι τα έφτιαχνε σπάνια. Με κακάο είναι και το άλλο κέικ σοκολάτας, το νηστίσιμο, που έχω παρουσιάσει παλιότερα.  Μια «παραξενιά» της γενιάς της στην οποία επιμένει ακόμη, είναι ότι στα γλυκά δεν έβαζαν ποτέ αγουρέλαιο. Θεωρούσαν έντονη τη γεύση του και η ανεπαίσθητη πικράδα του θεωρούνταν ενοχλητική στα γλυκά, και ίσως είναι σε κάποια.

Παρόλο που τα φρέσκα λάδια στην περιοχή μας έχουν ιδιαίτερα χαμηλή οξύτητα και εξαιρετική ποιότητα, προτιμούσαν το παλιό λάδι, που έχει βέβαια ακόμη χαμηλή οξύτητα αλλά χάνει πολύ από τη φρουτώδη γαύση και τα αρώματά του.Βέβαια πρέπει να πω ότι από συγκεκριμένα λιόφυτα και περιοχές διάλεγαν -όταν γινόταν- το λάδι για τα γλυκά τους.

Για παράδειγμα, το λάδι από ελαιώνες στα νότια παράλια της περιοχής είναι απίστευτα ελαφρύ . “Σαν το δάκρυ” το λέει  η μάνα μου και φυλάσσει το πεσκέσι που της φέρνει αγαπημένη της φιλενάδα από αυτήν την περιοχή μόνο για τα γλυκά της. Επηρεασμένη από τις παλιές οδηγίες δεν είχα βάλει μέχρι φέτος αγουρέλαο ή φρέσκο λάδι σε γλυκά.

Βλέποντας πολλές νέες και «ψαγμένες» ζαχαροπλάστισσες να το χρησιμοποιούν στα γλυκά τους, το δοκίμασα σ’ αυτήν την παλιά κλασική συνταγή στην οποία είχα ήδη αντικαταστήσει το βούτυρο με ελαιόλαδο. Το αποτέλεσμα του πειράματος ήταν επιτυχημένο και το κέικ αναβαθμίστηκε! Δεν ξέρω (ακόμη) τι γίνεται με άλλα γλυκά αλλά ίσως η ανεπαίσθητη πικράδα ταιριάζει με την σοκολάτα τελικά πάρα πολύ!

Αφού λοιπόν έτρεψα τις φλυτζάνες και τα κρασοπότηρα σε γραμμάρια και μιλιλίτρα, είπα να καταγράψω και να προτείνω τη συνταγή…Επιλέχθηκε για πρώτη γιορτινή ανάρτηση, για να έχουν χρόνο να το δοκιμάσουν όσοι θέλουν κάτι ελαφρύ αλλά σοκολατένιο για τις γιορτές τους. Γιατί είναι ελαφρύ, ελαφρά νωπό,  αφήνει μια αίσθηση bitter  σοκολάτας  (περιέχει σχετικά λίγη ζάχαρη) και επί πλέον είναι πολύ οικονομικό!

Αν μάλιστα μας αρέσει να τρώμε παγωτό μεσ’ το Χειμώνα θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλύτερα συνοδευτικά του!