Παπά γιαχνί: μια ξεχασμένη ζεστή σαλάτα

Για να είμαι ειλικρινής ούτε το όνομα απ’ αυτή τη συνταγή δεν είχα ξανακούσει! Παλιά, ξεχασμένη, τοπική συνταγή για άλλο ένα απλό  πιάτο που μπορεί να καταναλωθεί σαν ζεστή σαλάτα. Δεν την είδα σε κανένα site με τα υλικά που γινόταν στα μέρη μας. Βρήκα ότι στην Κύθνο φτιάχνουν παπά γιαχνί με ψάρι, ότι υπάρχει μικρασιατικό φαγητό παπά γιαχνί με κρέας, αλλά παπά γιαχνί
με χόρτα δεν βρήκα πουθενά. Μπορεί βέβαια σε κάποια μέρη να μαγειρεύουν έτσι τα χόρτα και να ξέρουν με άλλο όνομα αυτή τη συνταγή. Γιατί στα μέρη μου το γιαχνί αυτό σχετίζεται με τον παπά, δεν γνωρίζω.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι το όνομα οφείλεται στην λιτότητά του πιάτου που παραπέμπει σε αυστηρή νηστεία, αλλά στο κρητικό εδεσματολόγιο υπάρχει και φαγητό «παπά  Μανόλης» ,που δεν έχει καμιά σχέση με τούτο εδώ, ούτε με νηστεία. Ο «παπά Μανόλης»  φτιάχνεται με κρέας.  Μαγειρεύουμε βέβαια χόρτα γιαχνί με πατάτες, με ψάρι, με χοχλιούς, αλλά όχι τέτοιου είδους χόρτα. Εκείνα είναι τα λεγόμενα γιαχνερά. Τα χόρτα που χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά σ’ αυτή τη συνταγή ήταν  λαψανίδες, δηλαδή χόρτα που βράζουμε συνήθως.

Εγώ το έφτιαξα ( τη δεύτερη φορά) και με άλλα άγρια χόρτα (όχι όμως πικρόχορτα) και ήταν εξίσου νόστιμο. Τα χόρτα ούτως ή άλλως κρατάνε μια ελαφριά πικράδα αφού μαγειρεύονται χωρίς να προσθέσουμε καθόλου νερό και έτσι υποθέτω ότι αν είναι πικρόχορτα  θα γίνονται  πολύ πικρά. Μια παλιά λοιπόν συνταγή που  αξίζει να καταγραφεί για την απλότητά της , την ευκολία της  και τα ελάχιστα υλικά της.

1 κιλό λαψανίδες

½ κούπα ελαιόλαδο

Αλάτι

Λεμόνι για το σερβίρισμα

Καθαρίζουμε τις λαψανίδες και αφαιρούμε και τα τραχιά φύλλα. Πρέπει να μείνουν μόνο τα βλασταράκια και τα τρυφερά φυλλαράκια. Τις πλένουμε πολύ καλά και τις αφήνουμε σε λεκάνη (όχι σε στραγγιστήρι) με όσο νεράκι συγκρατήσουν.

Βάζουμε σε κατσαρόλα το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί προσθέτουμε τα χόρτα.

Ανακατεύουμε, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και μαγειρεύουμε με σκεπασμένη κατσαρόλα. Τα χόρτα μας θα κατεβάσουν νερό και θα χαμηλώσουν. Αφήνουμε να μαγειρεύονται σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να μαλακώσουν , να απορροφήσουν όλα τα υγρά και να  μείνουν με το λαδάκι τους.

Τονίζω ότι η θερμοκρασία πρέπει να είναι πολύ χαμηλή για να μη τηγανιστούν, αλλά να σιγομαγειρευτούν τα χορταράκια. Σερβίρουμε με μπόλικο λεμόνι. Συνοδεύουν τέλεια ψητά και τηγανητά. Εμείς τα απολαύσαμε με τηγανητά μανιτάρια, για να είναι εντελώς χορτοφαγικό το τραπέζι μας!

1)Τα χόρτα μαγειρεμένα μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν διαφορετική
γεύση από τα βρασμένα. Πιο έντονη, πιο μεστή. Οι γνώμες και πάλι διχάστηκαν. Εγώ, δηλωμένη λάτρης των χόρτων , ενθουσιάστηκα με το πιάτο, αλλά μερικοί απ’ όσους το δοκίμασαν είπαν ότι ήταν απλώς μια καλή ζεστή σαλάτα, εναλλακτική των βραστών χόρτων.

 

2)Οι ποσότητες χόρτων-λαδιού είναι ενδεικτικές. Ξέρετε δα πως δίνονται αυτές οι συνταγές… Όλα με το μάτι τα έβαζαν. Πάντως δεν νομίζω ότι χρειαζόταν περισσότερο λάδι. Τα χόρτα ήταν 1 κιλό ακαθάριστα οπότε έμειναν λιγότερα μετά το “βαρύ” καθάρισμα.

 

3)Αν κάποιοι από  τους κρητικούς αναγνώστες  έχουν κι άλλες πληροφορίες
για το παπά γιαχνί ας τις μοιραστούν μαζί μας. Αξίζει να καταγράφονται αυτές οι συνταγές .Ευχαριστώ πολύ τη γειτόνισσα και φίλη  που μου την έδωσε, ακόμη κι αν δεν δει τις ευχαριστίες μου, αφού δεν είναι της τεχνολογίας…