Εν τούτοις, το μεζεδάκι έρχεται από το παρελθόν και πρέπει να υπάρχει στο blog. Δεν ξέρω (και θα ήταν ενδιαφέρον να μας πουν οι εκτός Κρήτης φίλοι) αν φτιάχνουν έτσι τα καλαμαράκια του κουτιού στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά οι κρητικοί σίγουρα θα έχουν στη μνήμη τους το σημερινό σαρακοστιανό πιάτο. Οι δικοί μου γονείς μάλλον τα θεωρούσαν ανθυγιεινά λόγω κονσέρβας και δεν μας άφηναν να φάμε πολλά όταν είμαστε μικρά. Έτσι ακόμη και τώρα τα έχω στο μυαλό μου κάπως σαν το «βρώμικο» σαρακοστιανό που όμως το απολαμβάνω (όχι βέβαια όταν έχω πυρετό…).
Υπήρχε μάλιστα εμφανής προτίμηση σε συγκεκριμένη μάρκα «του κουτιού» και σε καλαμαράκια συγκεκριμένης καταγωγής. Για τις άλλες μάρκες λέγανε διάφορα:πως ήταν μεγάλα τα καλαμάρια, πως ήταν πιο πολύ το ζουμί παρά το μεζέ, πως μέχρι και κόκκους άμμους περιείχαν! Για τη μάρκα, που ήταν βέβαια και ως εκ τούτων πιο τσουχτερή από τις υπόλοιπες, δεν θα πω μη θεωρηθεί και διαφήμιση , η καταγωγή τους όμως ήταν υπερατλαντική , και δη καλιφορνέζικη.
Μέσα λοιπόν στις σαρακοστιανές προμήθειες (ταραμάδες, λουμπούνια, χαλβάδες, κλπ), απαραίτητα θεωρούνταν και 2-3 κουτιά καλαμαράκια, σε εποχές που κατεψυγμένα θαλασσινά δεν υπήρχαν και τα φρέσκα παραήταν …δυσπρόσιτα λόγω τιμής ή/και λόγω απόστασης από τα παράλια.
Η συνήθεια έχει παραμείνει κι έτσι σχεδόν πάντα έχω στο ντουλάπι μου αυτήν την εποχή καλαμαράκια Καλιφόρνιας,καλαμαράκια του κουτιού.Με μια σαλάτα και μια τηγανητή πατάτα φτιάχνω ένα γρήγορο γεύμα, αλλά και ένα πεντανόστιμο νηστίσιμο μεζέ που συμπληρώνει οποιοδήποτε σαρακοστιανό τραπέζι και συνοδεύεται ωραία ή με κρασάκι ή με ουζάκι ή φυσικά(!) με ρακή.
Υλικά:
1 κουτί καλαμαράκια
1/4 -1/3 της κούπας ελαιόλαδο
1/2 της κούπας κρασί
Ανοίγουμε το κουτί με τα καλαμαράκια και τα αδειάζουμε σε τηγάνι. Αφήνουμε να βράσουν μέχρι να εξατμιστεί το μισό περίπου από το ζουμί τους.
Προσθέτουμε το λάδι και συνεχίζουμε το μαγείρεμα μέχρι να μείνουν με το λαδάκι και ελάχιστο υγρό .
Σβήνουμε με το κρασί και αφήνουμε να πάρουν μια δυο βράσεις ακόμη. Σερβίρουμε με φρέσκο ψωμάκι, με πράσινη σαλάτα και τηγανητές πατάτες.
Η σαλτσούλα είναι ακόμη καλύτερη κι από το μεζέ…
Παρατηρήσεις:
Γεια σου Vita μου, η γιαγιά μου τα έκανε με την ντοματόσουπα που λες τις μέρες νηστείας.
Πολυ καλή η πρόταση σου με το κρασί. Και περαστικά και γρήγορα!
Γιαγιαδίστικο πιάτο λοιπόν θα τα λέγαμε Έρι, έτσι;
Μου άρεσαν πάντα τα καλαμαράκια του κουτιού…Καλά που μου το θύμισες…Καλό βράδυ…
Όστρια οι νηστεύοντες τέχνες κατεργάζονται 🙂
Φιλενάδα νάξερες πόσα χρόνια πήγα πίσω με την ανάρτηση σου!!!
Εγώ όπως ξέρεις είναι των ορεινών κι εκεί όχι ψάρι δεν είχαμε αλλά ούτε πως είναι δεν ξέραμε!!
Ο πατέρας είχε μαγαζάκι , ξέρεις από αυτά που τα έχουν όλα και μπακάλικο και χασάπικο και καφενείο.
Πουλούσαμε λοιπόν αυτές τις κονσέρβες και τις θυμάμαι ακόμη, ένα κόκκινο κουτί, αλλά μάρκα δε θυμάμαι.
Βέβαια δεν τις πουλούσαμε μόνο, ο πατέρας έφτιαχνε ένα πολύ νόστιμο μεζέ συνήθως τη Σαρακοστή και με φρέσκο ψωμί το απολαμβάναμε. Επίσης ο μπακαλιάρος κυριαρχούσε και τον μαγείρευε υπέροχα με κρεμμύδια και σταφίδες αλλά και με χόρτα.
Αυτά θυμάμαι κάθε φορά που φτιάχνω μπακαλιάρο στη μνήμη του!
Πολλά φιλιά και πρόσεχε την ανάρρωση!!
Τα θυμάμαι αυτά τα μαγαζάκια Ξανθή μου. Είχαμε και μεις τέτοια , στο χωριό του μπαμπά μου. Τα πάντα όλα πράγματι…Και προ παντός συμπαθητικούς μαγαζάτορες.
Καλησπερα vita!!!πολυ ωραια η αναρτηση…για μας που νηστευουμε…αλλα και για τους μη νηστευοντες!!!
Περαστικα σου και να προσεχεις!!!
Τα θυμάσαι κι εσύ Κατερίνα που είσαι πιο μικρή; Τελικά μάλλον δεν έφυγαν ποτέ από την κουζίνα μας 🙂
Καλησπέρα Vita μου περαστιστικά!!!Αυτά τα καλαμαράκια τα προσθέτω συνέχεια σε μια σαλατούλα που φτιάχνω σε περίοδο νηστείας.Η μητέρα μου πάλι τα κάνει με ρύζι,λαχανικά και μυρωδικά!Θα τιμήσω και τη δική σου συνταγή,είναι καταπληκτική!!!Φιλιά!
Ελένη μου κι εμείς τα μαγειρεύουμε με αρκετούς τρόπους. Και με ρυζάκι, και σαν στιφαδάκι. "Ευέλικτα" τελικά, έτσι;
egw pali nomizw pws h mhtera moy tsigarizei kai ena kremmydaki mazi me ta kalamarakia,opws kai na xei poly tha hthela ena tetoio meze twra!
Και με μαϊντανό και με ντοματούλα μια χαρά είναι ανώνυμε. Με πολλούς τρόπους μαγειρεύονται τελικά!
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ…..ΘΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΩ!!!
Ευχαριστώ Νένα μου…Ακόμη εντός…
Πολλά χρόνια πίσω μας έφερες με τα καλαμαράκια αυτά!
Σκάρωσες μεζεδάκι νόστιμο στο άψε σβήσε!
Περαστικά Vita μου, εύχομαι να μην ταλαιπωρήθηκες πολύ!
Καλό βράδυ!
Έλενα ακόμη μέσα. Αν και απύρετη σήμερα, ο γιατρός δεν επιτρέπει!
Τα φτειάχνουμε και μεις έτσι. Αλλά επειδή είναι βαρύ φαγητό τα προτιμώ με κοφτό μακαρονάκι κοκινιστά.
Γιάννη ευχαριστώ για το σχόλιο και την επίσκεψη. Εντάξει μια στις τόσες καλά είναι και τα βαριά, αν εχουμε την υγειά μας 🙂
Καλημέρα & περαστικά σου!! Και εγώ κρητικιά, τα κάνω όπως κι εσύ μόνο που προσθέτω και αρκετά κρεμμύδια και γίνονται μμμμμ, μούρλια!!! Κι ένας άλλος τρόπος είναι κοκκινιστά με πατατούλες!
Ο καλός μου που είναι απο Αθήνα πάντως δεν ήξερε ότι αυτά τα καλαμαράκια ψήνονται, είχαν μάθει να τα τρώνε μόνο Μ. Παρασκευή άψητα με λίγο λεμόνι….
Άννα, θα δοκιμάσω με κρεμμύδια την επόμενη φορά γιατί τα προτείνετε ήδη 3 άτομα!
Ναι, κι εγώ νομίζω ότι αλλού δεν τα μαγειρεύουν
Πάντα αναρρωτιόμουν πως μπορώ να τα μαγειρέψω αυτά τα καλαμαράκια της κονσέρβας.
Ιδού λοιπόν. Και οικονομικά και γρήγορα, όπως το λές.
Καλημέρα.
Στέλλα να τα δοκιμάσετε. Είναι πραγματικά νόστιμο μεζεδάκι!
Προσωπικά με όλα τα φαγάκια σε κονσέρβα, έχω ένα θέμα!
Η μάνα μου πάντα Μεγάλη Εβδομάδα συνήθιζε να μας τα έχει και τα περίχυνε με λεμονάκι… Από όταν σταμάτησε να υπάρχει εκείνη…σταμάτησα κι' εγώ να τα βλέπω εμπρός μου τούτα τα καλαμαράκια, και τώρα έρχεσαι να με βάλεις σε σκέψεις Βαγγελιώ μου 😉
Πολλές καλημέρες καλή μου.
Πηνελόπη πιστεύω ότι όταν δεν γίνεται κατάχρηση, όλα μπορούμε να τα δοκιμάζουμε :-). Μήπως και τα φρέσκα είναι όλααα (λαχανικά κλπ) ;
Βιτάκι μου, ότι θα μαγείρευες και την κονσέρβα των παιδικών μου χρόνων δεν το περίμενα ποτέ !!!!!!!!!!!!!!!!
λοιπόν δεν μπορουσα να φανταστώ τα αγαπημένα παιδικά μας καλαμαράκια – την ιδιας μάρκας φαντάζομαι με τα δικά σου –
μαγειρμένα! Είναι φανταστική η πρότασή σου και σίγουρα θα φτιαχτεί την μεγάλη βδομάδα.
σε φιλώ πολύ πολύ και εύχομαι γρήγορα περαστικά !!!
Μαράκι μου, είδες ιδέες οι γιαγιάδες; Γιατί εγώ στην προκειμένη περίπτωση απλώς αναπαράγω 🙂
Τέλεια ιδέα και δεν την ήξερα τα τρώγαμε και εμείς μόνο με λεμονάκι έτσι όπως είναι θα το κάνω και εγώ για την οικογένεια μου!!!!ευχαριστούμε!!!!!
Τόνια να τα δοκιμάσετε έτσι αφού τα συνηθίζετε. Είναι πολύ καλύτερα!
Τί ωραίο μεζεδάκι! Δεν το ήξερα αυτό το κόλπο! Έξυπνη ιδέα!
Εύχομαι περαστικά Vita μου!
Καλό μεσημέρι.
Έξυπνη, αλλά όχι δική μου :-). Οι παλιές είναι αλλιώς 🙂
Αυτά τα καλαμάράκια τα θυμάμαι κι εγώ πολύ καλά.
Ηταν βασικός μεζές για την σαρακοστή. Δεν γινόταν σαρακοστή χωρίς το κόκκινο κονσερβοκούτι.
Αλλα ομολογώ πως δεν ήξερα πως μπορούν να γίνουν και με αυτόν τον τρόπο.Ελπίζω να είσαι καλύτερα.
Φιλιά
Μάριον μάλλον σε όλη την Ελλάδα ήταν σαρακοστιανή συνήθεια! Απλώς καταναλωνόταν με διάφορους τρόπους!
Κι εμείς φτιάχναμε έτσι τα καλαμάρια αλλά χωρίς κρασάκι, με πολύ λεμονάκι! Θυμάμαι ότι τα καλαμάρια ήταν γεμάτα αυγό και μας έρεσαν πολύ!
Σε ευχαριστώ πολύ που μου τα θύμισες!
Καλό βράδυ!
Ναι, ναι Ελένη! τα αυγωμένα ήταν τα καλύτερα πράγματι!
Λατρευω καλαμαρακια και οι φωτο σου με ξετρελαναν!
Εχεις πρόσκληση για παιχνιδακι απο μενα!!
Καλησπέρα Βαγγελιώ! Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ καλαμαράκι του κουτιού αλλά με έπεισες! Ρακή πάντως έχω, γιατί ναι, μπορεί να είμαι στα ξένα αλλά η ρακή δε λείπει απ' το σπίτι. Της έχω αδυναμία! 🙂
Φιλιά!Καλό Σαββατοκύριακο!
ΥΓ Εύχομαι να είσαι καλύτερα με την υγεία σου!
Μάγδα συνταγή από τα παλιά! Τότε που τα φρέσκα ήταν για λίγα βαλάντια… Ίσως και για τα μελλούμενα όπως μας πάνε…
Ευχαριστώ για την πρόσκληση Ελπινίκη!
Εχθές έφαγα τέτοια!! γιατί οι άλλοι δεν νήστευαν κι έτσι φτιάξαμε για μένα αυτό το πρόχειρο πιατάκι.
Εγώ δεν ρίχνω κρασί, αλλά τα περιχύνω στο τηγάνι με ένα μείγμα από λάδι, λεμόνι και μουστάρδα. Πριν τα βάλω στο τηγάνι όμως τα πλένω και δεν κρατάω το ζουμί.
Φιλιά
epishs poly nostima ginontai kai me kokkinh saltsa ntomata.bravo vita .kai perastika.
Εαν υποθεσουμε οτι ειναι τα Πορτολα υπαρχουν στα σουπερ μαρκετ? Σε ΑΒ και Σκλαβενιτη δεν τα βλεπω.
Αυτά ακριβώς εννοώ 😉 και τα βρίσκω στα καταστήματα που ψωνίζω. Πάντως τελευταία υπάρχουν κι άλλες μάρκες με πολύ καλό προϊόν. Παίρνω και από άλλες εταιρείες πια!
Ολα σωστα αλλα οταν νηστεουμε το λαδι δεν τρωμε και μαλακια μαζι.
Η νηστεία όπως και πολλά άλα είναι θέμα προσωπικό. Νομίζω ότι αφορά την εγκράτεια και την πειθαρχία. Τέτοια άλαδα πιάτα σερβίρονται ακόμη και την Μ. Παρασκευή, ακόμη και σε μοναστήρια…
Εννοηται οτι δεν μας αναγκαζει αλλα οταν λεμε αλαδωτο εννοουμε οχι μαλακια χταποδια γαριδες κλπ.Ρωτηστε πνευματικους.
Το κατανοώ αυτό που λέτε, αλλά όπως σας είπα θεωρώ τη νηστεία προσωπική υπόθεση που περισσότερο εκφράζεται με την πειθαρχία, την στέρηση αυτών που μας αρέσουν, τον περιορισμό της τροφής (η αφθονία, ακόμη και του νερόβραστου ζυμαρικού μάλλον δεν είναι νηστεία…), και πολλά άλλα. Δεν την συνδέω ΜΟΝΟ με το είδος της τροφής. Πέστε το και προσωπική ερμηνεία…
τα θυμαμαι οχι μονο καλα. βλεπω ακομη με την φαντασια το κουτι και το περιεχομενο. τι μου θυμησες…. μακαρι να ειχα ενα τωρα
Εδώ κυκλοφορούνε ακόμη άφθονα! Να είμαστε καλά κι εμείς εδώ κι εσείς εκεί, και να έλθεις κάποια στιγμή να σε φιλέψω 🙂 !