Θα ήθελα να σου ευχηθώ τα καλύτερα, να συνεχίσεις για πολύ πολύ καιρό να μας δίνεις όμορφες κρητικές συνταγές, μαμαδίστικες, όπως τις λέω εγώ, πάντα τόσο αναλυτικά και ξεκάθαρα γραμμένες και με τόσο όμορφες ιστοριούλες να τις πλαισιώνουν. Ανήκω πλέον και εγώ στην κατηγορία των “ξενιτεμένων κρητικών” αν και θέλω να πιστεύω ότι θα είναι προσωρινό, 5 χρόνια είναι πλέον που λείπω από την Κρήτη και δυστυχώς μόνο όταν έφυγα από το σπίτι μας και βρέθηκα στα ξένα άρχισα να δίνω σημασία στα δικά μας φαγητά και συνταγές – τα θεωρούσα δεδομένα! Το μπλογκ σου το αγαπώ και το επισκέπτομαι συχνά όχι μόνο για να μαθαίνω συνταγές και να το συμβουλεύομαι, αλλά και για να “μυρίζω” Κρήτη, να αισθάνομαι λίγο πιο κοντά στην πατρίδα. Τώρα μόνο συνειδητοποιώ ότι η κουζίνα μας είναι ως επί το πλείστον τα υλικά, δεν είναι τεχνικά δύσκολη, αλλά όλη η αξία της είναι στα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, στα γαλακτομικά μας, στο λάδι. Προφανή πράγματα θα μου πεις, αλλά νομίζω μόνο όταν σου λειφτούν συνηδητοποιείς τη σημασία τους. Να’σαι καλά, λοιπόν, να συνεχίσεις έτσι τόσο όμορφα για πολλά πολλά χρόνια ακόμη και σ’ευχαριστώ για το αποκούμπι που μας δίνεις εδώ στην ξενιτιά!
