Συνταγή που δεν ξεχνιέται!
Ξεφυλλίζοντας προχθές το παλιό σημειωματάριο που γράφω διάφορους κωδικούς και άλλα που δεν θέλω να ξεχάσω (ου γαρ έρχεται μόνο, τώρα έχω άλλο και είχα καιρό να δω το παλιό), έπεσαν τα μάτια μου στη συνταγή που σας δίνω σήμερα. Έσπευσα να τα φτιάξω γιατί θυμήθηκα την απλή γεύση και την υφή τους και το πόσο μου άρεσαν όταν τα πρωτοδοκίμασα.
Πρέπει να ήταν πέρυσι την Άνοιξη όταν σταμάτησα σ’ ένα χωριό από το οποίο συχνοπερνώ για να ζητήσω ένα λουλούδι που ζήλευα πολύ καιρό στην αυλή ενός σχεδόν εγκαταλελειμμένου σπιτιού. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα άνθρωπο σ’ αυτή την αυλή –μια καλοστεκούμενη ηλικιωμένη- και το θεώρησα ευκαιρία. Αφού είπαμε τα «τίνος είσαι εσύ» και τα λοιπά και μου εξήγησε ότι έρχεται σπάνια στο σπίτι (από τότε δεν την έχω ξαναδεί), με κέρασε «στο πόδι» και τα νόστιμα κουλουράκια της
Λουλούδι λοιπόν δεν κατόρθωσα να πάρω (δεν έβγαιναν επ’ ουδενί οι βολβοί του από το κατάξερο παρτέρι), αλλά κέρασμα πήρα, μαζί και με τη συνταγή του. Στο πόδι, όρθια την έγραψα, και έτσι όπως δεν γράφω τίτλο δεν θα θυμόμουν ούτε τι ήταν αν δεν υπήρχε η φράση «από κεια κι ύστερα βάνεις ό,τι θες». Φλασάκι άναψε στο μυαλό μου και θυμήθηκα όλη τη φάση απ’ αυτήν τη λεπτομέρεια.
Το συνηθίζουμε το κέρασμα στους περαστικούς στην περιοχή μας. Για να ακριβολογώ το συνηθίΖΑΜΕ. Ακόμη και για μια απλή πληροφορία να σταματήσει κανείς στην πόρτα μας αν μας βρίσκεται κέρασμα θα τον κεράσουμε. Να, προχθές ακόμη φίλη με κέρασε δυο λυχναράκια για ένα απλό καλημέρα και μια κουβέντα για τον καιρό που σταμάτησα να της πω. Είναι κι αυτά τα κεράσματα μέρος της γαστρονομικής μας κουλτούρας.
Πιο εύκολη συνταγή για κουλουράκια για να τη θυμάται κανείς δεν έχω, κι έχω αμέτρητες. Έτσι όπως τη βλέπετε στο χαρτάκι μου! Έλα σου όμως που εγώ μέτρησα τα υλικά με την δοσομετρική κούπα και η «μια φαρίνα» έπεσε λίγη! Λογικό, αφού η φλυτζάνα είναι το πολύ 200ml και η κούπα 250ml. Δεν είχα δεύτερο πακέτο κι έτσι συμπλήρωσα με αλεύρι για όλες τις χρήσεις και λίγη σόδα. Ευτυχώς δεν χάλασε το «όλα από μία» γιατί χρειάστηκε ακριβώς μία κούπα ακόμη!
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Υλικά
1 κούπα λάδι (ένα είναι το λάδι στην Κρήτη 😉 )
1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα χυμό πορτοκαλιού
1 πακέτο και 1 κούπα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
Για άρωμα εγώ έβαλα 1 κουταλάκι κανέλα, λίγο γαρύφαλλο και 1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού αλλά όπως είπε η κυρία της συνταγής τους πάει και η βανίλια. Μην ξεχνάμε, «από κεια κι ύστερα ό,τι θες»!
Προαιρετικά, λίγο σουσάμι για το τύλιγμα
Επί το έργον
Σε μπολ ανάμειξης βάζουμε τη ζάχαρη και το ελαιόλαδο και τα ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τα αρωματικά της επιλογής μας και τον χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύουμε να γίνει ένα ομοιογενές μείγμα. Προσθέτουμε και το αλεύρι και ανακατεύουμε να ενσωματωθεί.
Η ζύμη είναι πολύ εύπλαστη και απαλή. Τη σκεπάζουμε και αφήνουμε να «ξεκουραστεί» καμιά ωρίτσα και μετά πλάθουμε βουτήματα στα σχήματα που μας αρέσουν. Αν θέλουμε τα τυλίγουμε με σουσάμι.
Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο στους 170ο φούρνο (αντιστάσεις), στη μεσαία σχάρα για 20-25 λεπτά μέχρι να ροδίσουν. Τα αποθηκεύουμε σε κουτί ή μπολ που κλείνει καλά.
Παρατηρήσεις
- Την εκτέλεση της συνταγής προφανώς δεν μου την είπε η κυρία. Όλες τους την θεωρούν αυτονόητη! Πάλι καλά που και το αλεύρι ήταν δεδομένο ως ποσότητα! Γίνονται περίπου 60 κανονικού μεγέθους κουλουράκια.
- Επειδή αυτά τα κουλουράκια έχουν αναλογικά λιγότερο ελαιόλαδο (και πιο οικονομικά και ολιγοθερμιδικά λοιπόν), από τις άλλες συνταγές, το αποτέλεσμα δεν είναι το τραγανό λαδοκούλουρο που έχουμε άλλες φορές. Έχουν τραγανή επιφάνεια και είναι κάπως πιο μαλακά. Μας άρεσαν και είναι ό,τι πρέπει για συνοδευτικό καφέ, ροφήματος και αναψυκτικού.
- Αν τα θέλουμε πιο τραγανά θα τα ψήσουμε σε χαμηλότερη θερμοκρασία και θα αυξήσουμε τον χρόνο ψησίματος.
- Αντί χυμό πορτοκαλιού μπορούμε να βάλουμε όπως μου είπε γάλα ή μισό-μισό, αλλά ήταν Σαρακοστή και ήταν νηστίσιμα!
Βαγγελιώ Κασσαπάκη
Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!
