«Συννεφιασμένο» κέικ με γιαούρτι και ινδοκάρυδο

Γιατί οι υποσχέσεις πρέπει να τηρούνται 😉

Η τελευταία συνταγή του Αυγούστου ήταν ένα νηστίσιμο κέικ με ινδοκάρυδο, κι ίσως φανεί  παράξενο που η πρώτη του Σεπτεμβρίου είναι ένα παρόμοιο κέικ. Έχω όμως παρατηρήσει ότι όταν υπάρχει μια «υπόνοια» υπόσχεσης συνταγής σε κάποια ανάρτηση, πολλά μηνύματα και σχόλια  είναι ένα απλό «αναμένω». Το ίδιο έχει συμβεί με ένα κέικ με σταφίδες που έχω αναφέρει ότι θα δημοσιεύσω στα προσεχή. άλλωστε αρχίζει η εποχή που χρειαζόμαστε συνταγές για κέικ για το σχολείο και για το γραφείο, έτσι δεν είναι;

Έλεγα λοιπόν σ’ εκείνη την ανάρτηση ότι ήδη έχω στα κιτάπια μου κι άλλο κέικ με ινδοκάρυδο, αλλά αρτύσιμο αυτήν τη φορά, και είχα επιλέξει το νηστίσιμο επειδή μπορούσε να παρασκευαστεί και ως φανουρόπιτα. Ξέρω ότι το ινδοκάρυδο -την καρύδα- ή το αγαπάς ή το μισείς, αλλά εμείς ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία κι έτσι εδώ μέσα θα βρείτε πολλές συνταγές που το περιέχουν.

Αυτή τη φορά το κέικ μου ήταν καθαρός αυτοσχεδιασμός που έγινε την πρώτη φορά κυριολεκτικά με ό,τι υπήρχε στο ντουλάπι και στο ψυγείο κοντά στην ημερομηνία λήξης. Κι επειδή τη δεύτερη φορά δεν υπήρχαν τα ίδια υλικά στο ντουλάπι και στο ψυγείο. κι ούτε ήταν εύκολο να τα προμηθευτώ στο γιαλό που το έφτιαξα, το κέικ φτιάχτηκε κάπως αλλιώς, κι έτσι εδώ θα δείτε και τις δυο εκδοχές του.

Είχα κι ένα μικρό ατύχημα λόγω της παλαιότητας της φόρμας που χρησιμοποίησα (από τα νεύρα μου πήγε κατ’ ευθείαν στα σκουπίδια όπως έπρεπε να έχω κάνει εδώ και πολύ καιρό…) κι έτσι η δημοσίευση της πρώτης παρασκευής αναβλήθηκε. Μάλλον για καλό ήταν όμως αφού τη δεύτερη φορά δοκιμάστηκε η συνταγή με υλικά που βρίσκουμε πιο εύκολα. Αφήστε που η φόρμα αντικαταστάθηκε με μια εξαιρετική πολύ μοντέρνα που είχα βάλει στο μάτι εδώ και καιρό 😉 ! Θα σας τη δείξω σε επόμενη ανάρτηση μαζί με τον τόπο που την προμηθεύτηκα.

Και τις δυο φορές έγινε ανάρπαστο. Το κακοξεφορμαρισμένο (τι λέξη!) , πήγαινε στην αρχή για cake pops (αυτή τη λύση έδωσαν οι εγγονούλες μου που ήταν ακόμη εδώ…) αλλά τελικά φαγώθηκε πριν το καταλάβουμε κι έτσι ατύχησαν τα cake pops. Τη δεύτερη φορά  η φόρμα ήταν πιο αξιόπιστη και βγήκε αξιοπρεπώς (δείτε στο “επί το έργον”). Τα δείχνω όμως και τα δυο γιατί στη φωτογραφία του πρώτου φαίνεται ότι και με το αλεύρι καρύδας που χρησιμοποίησα την πρώτη φορά, η υφή του είναι εξαιρετική.