Μπισκότα κανέλας με βούτυρο

Γιατί σήμερα εμείς έχουμε γιορτή!

Πέρυσι, στις 15 Οκτωβρίου,  είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν ήμουν καλά θα είχα πάρει άδεια, και θα ήμουν στην Αθήνα να σβήσουμε μαζί τα κεράκια της τούρτας της. Τα 4 είναι μια όμορφη ηλικία για τα παιδάκια. Πού να ήξερα τι περίμενε όλο τον κόσμο! Εδώ λοιπόν και φέτος, μακριά από τη γιορτή της.  Για χάρη της η σημερινή ανάρτηση μιας και τα μπισκότα παντός είδους- πόσο μάλλον αυτά τα μπισκότα κανέλας που μοσχοβολούν βούτυρο – είναι από τα αγαπημένα της γλυκίσματα!

«Μπικότο γιαγιά» ήταν από τις πρώτες μας συνομωσίες, όταν είχε φάει ήδη 1-2 μπισκότα, όσα επέτρεπαν οι γονείς. Όσο κι αν πειθαρχώ στις άνωθεν εντολές των γονέων τους, είναι η αλήθεια πως με ρίχνουν… Έτσι δε γίνεται με τις γιαγιάδες και τους παππούδες;

Είναι γλυκατζού. Θα μπορούσε να τρώει μόνο γλυκά λένε οι γονείς της παρόλο που όσο μεγαλώνει διευρύνει τις επιλογές της και το καλοκαίρι δοκίμασε και έφαγε πολλά και διάφορα. Πάντα όμως τα γεύματά μας τελειώνανε με την ερώτηση «επιδόΡπιο γιαγιά;». Το Ρ φέτος ήταν ξεκάθαρο και κελαριστό! Ακόμη και λίγο γιαούρτι με μαρμελάδα, της αρκούσε, αλλά το επιδόρπιο απαραίτητο!

Τη βοηθούν και τα κιλά της… Κλαράκι λεπτεπίλεπτο είναι. Αρισμαροβιτσόβεργα! Αυτό λέω από μέσα μου όταν τη βλέπω! Και αεικίνητη, πώς να πιάσει κρέας η μικρούλα μου… Λίγο πιο σκανταλιάρα από τη μεγάλη της αδελφή, λίγο πιο ζωηρή, άλλη προσωπικότητα!

Τα γενέθλιά της λοιπόν σήμερα και η συνταγή μας για χάρη της αγαπημένα της μπισκοτάκια. Θα σβήσουμε και φέτος διαδικτυακά τα κεράκια. Μαζί με τις χίλιες ευχές μου για υγεία και ευτυχισμένη ζωή, η υπόσχεση πως αν είμαστε καλά και περάσει αυτός ο εφιάλτης του χρόνου θα σβήσουμε μαζί τα κεράκια της τούρτας της!

Μωρό μου Χρόνια σου Πολλά!                                                                                                                                            Να είσαι γερή, ευτυχισμένη, τσαχπίνα και χαριτωμένη όπως τώρα. Σε αγαπάμε καρδούλα μου!