Μηλόπιτα χωρίς ψήσιμο!

Απογευματινό γλυκό ή επιδόρπιο χωρίς ψήσιμο στο φούρνο!

Ακόμη μια μηλόπιτα θα μου πείτε; Εμ, αφού τις αγαπάμε; Την δοκιμάσαμε με την αδελφή μου σ’ ένα μικρό καφέ, με όμορφη διακόσμηση, ωραία μουσική και ζεστή ατμόσφαιρα σε μια πρόσφατη επίσκεψη-αστραπή στον Πειραιά. Κατά την πάγια τακτική μου δεν ρώτησα συνταγή (εξάλλου πού να ξέρει συνταγή η συμπαθής κοπέλα που μας σέρβιρε…).

Όπως έχω ξαναγράψει δεν ρωτώ συνταγές τους επαγγελματίες –παρόλο που υπάρχουν κάποιες επαγγελματικές στα κιτάπια μου- για δυο λόγους: Πρώτα πρώτα θεωρώ ότι θα τους φέρω σε δύσκολη θέση και απόλυτα δικαιολογημένα μπορεί να αρνηθούν ευθαρσώς ή να μη μου δώσουν ακριβή στοιχεία. Εξάλλου αρκετοί από αυτούς, αν θέλουν να δημοσιοποιήσουν τις συνταγές τους έχουν πια πολλούς τρόπους…

Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι μου αρέσει να πειραματίζομαι πάνω σε ιδέες και να τις προσαρμόζω σε υλικά προσιτά στις οικιακές κουζίνες. Κακά τα ψέματα, κάποια πράγματα δεν γίνονται στην κουζίνα μας (όχι ότι είναι καλύτερα πάντα τα επαγγελματικά  από αυτά που φτιάχνουμε εμείς, απλά ΔΕΝ γίνονται όλα στις οικιακές κουζίνες).  Αυτά εδώ όμως αναφερόταν ως σπιτικά γλυκά οπότε προσφερόταν για δοκιμές!

Μου αρέσει λοιπόν σας έλεγα να μαντεύω συστατικά δοκιμάζοντας κάτι, να επεξεργάζομαι την εικόνα του, την υφή του και τη γεύση του και να προσπαθώ να πλησιάσω λίγο ή πολύ αυτά που μου αρέσουν, να «πειράζω» αυτά που δεν μ’ αρέσουν και να καταλήγω σε δικά μου τελικά παρασκευάσματα. Έτσι εξάλλου λειτουργώ σε όλες τις σύγχρονες συνταγές μου. Για τις παραδοσιακές, είναι άλλος ο λόγος. Δηλαδή δεν θα πω σαρικόπιτες τις πίτες που θα φτιάξω με σφολιάτα ακόμη κι αν τους δώσω σχήμα σαρικιού (ναι, το έχω δει κι αυτό!).

Η μηλόπιτα αυτή αναφερόταν ως «μηλόπιτα ψυγείου». Η αλήθεια είναι ότι η δική μας μόνο για λίγο μπήκε στο ψυγείο γιατί αφού έφυγε όση έφυγε με το πρώτο σερβίρισμα, απολαύσαμε την υπόλοιπη σε θερμοκρασία δωματίου. Αυτό που μου άρεσε και φρόντισα να το επιτύχω και στη δική μου, ήταν αφενός η βάση της στην οποία τα μπισκότα δεν ήταν αλεσμένα σε σκόνη, και αφετέρου η γέμιση που, ενώ τα μήλα ήταν εντελώς λιωμένα, διατηρούσαν το σχήμα τους.

Ίσως να έφταιγε και ο κρύος καιρός που δεν δημιουργούσε προδιάθεση για κάτι παγωμένο, ίσως να έφταιγε και το γεγονός ότι αντικατέστησα την σαντιγύ της μηλόπιτας που είχα δοκιμάσει. H σαντιγύ θα ήθελε οπωσδήποτε ψυγείο. Αφού λοιπόν έβαλα άλλη κρέμα έβαλα και λίγη καραμέλα  όπως θα δείτε παρακάτω.  Η αλήθεια είναι ότι αυτή η επικάλυψη προέκυψε εξ ανάγκης αφού κρέμα γάλακτος προμηθεύομαι  μόνο για πολύ προγραμματισμένα γλυκά, οπότε οι άλλες κρέμες είναι πολύ πιο συχνές στις παρασκευές μου.

Ακόμη λοιπόν μηλόπιτα λοιπόν, χωρίς ψήσιμο αυτή τη φορά!