Μωβ και πορτοκαλί πινελιές στο τραπέζι μας!
Είχα τις χαρά τον τελευταίο μήνα να έχω στην κουζίνα μου ένα πλήθος πρώτων υλών είτε από παραγωγούς, είτε από πεσκέσια φίλων, συναδέλφων και συγγενών. Όλα κρητικής παραγωγής, όλα καλλιεργημένα με μεράκι και φροντίδα.
Η αλήθεια είναι ότι ειδικά τέτοιες στιγμές νοιώθω πολύ περήφανη για τον τόπο μου. Υπάρχουν άραγε φυτά που άπλωσαν τις ρίζες τους στα χώματα της Κρήτης και δεν ευδοκίμησαν; Αυτή η βιοποικιλότητα που υπάρχει εδώ υπάρχει άραγε σε πολλά μέρη;
Τι να πω… Παλιά και νέα προϊόντα παρέλασαν επιβεβαιώνοντας την άποψή μου ότι η γαστρονομία που βασίζεται στον τοπικό πλούτο δεν είναι στατική, αλλά εξελίσσεται συνεχώς. Γι αυτό πολλές φορές που διαβάζω σχόλια με κάποιες αιχμές σε συνταγές με αβοκάντο, με ακτινίδια κλπ, απαντώ κι εγώ κάπως αιχμηρά με το παράδειγμα της πατάτας που ενώ καλλιεργήθηκε στην Κρήτη αρχές του προηγούμενου αιώνα δεν διανοείται κανείς να πει ότι δεν είναι υλικό της κρητικής παραδοσιακής κουζίνας.
Σε καμιά πενηνταριά χρόνια, να δείτε που θα υπάρχουν τόσες συνταγές με αβοκάντο, με ακτινίδια, με μπανάνες, με παπάγιες, με γκότζι μπέρις κλπ που θα έχουν ξεχαστεί τα σημερινά υπονοούμενα! Η φράση «έτρωγες και στο χωριό σου το τάδε» είναι απ’ αυτές που πάντα με ενοχλούσαν. Όχι δεν το έτρωγα, αλλά αν είναι καλό και το αντέχω γιατί να μη το τρώγω τώρα;
Αν κάτι είναι υγιεινό, νόστιμο, οικονομικό, θρεπτικό, γιατί δεν πρέπει να ενταχθεί στην διατροφή μας; Πολύ περισσότερο αν παράγεται δίπλα μας. Ας βγάλουμε τότε και τις πατάτες, τις ντομάτες, το καλαμπόκι, τις μελιτζάνες, ακόμη και αρκετά εσπεριδοειδή και φρούτα από το τραπέζι μας. Δεν υπήρχαν στη μινωική εποχή! Εδώ, στην κουζίνα μου, σ’ αυτό το site, αγαπάμε και στηρίζουμε όλα τα κρητικά προϊόντα, παραδοσιακά και σύγχρονα και καμαρώνουμε για τις πρωτοποριακές παραγωγές που γίνονται στην Κρήτη και σ’ όλη την Ελλάδα. We do local!
«Η Κρήτη παρ’ όλη τη δραστηριότητα των εμπόρων και των ναυτών της που άφησε παντού ίχνη, έδωσε περισσότερα απ’ όσα πήρε!».
Δεν το λέω εγώ, ούτε κάποιος άλλος παθιασμένος κρητικός. Είναι από το βιβλίο «Μεσόγειος» του Φερνάν Μπροντέλ του καλύτερου ίσως Γάλλου ιστορικού της μεταπολεμικής περιόδου. Η Κρήτη δίνει και παίρνει διαχρονικά! Και είναι ένας από τους λόγους που την αγαπούμε εμείς οι κρητικοί , και ίσως ο λόγος που την αγαπούν και όλοι όσοι τη γνωρίσουν!
Τι να σας πρωτοδείξω τώρα σ’ ένα post; Τις ντομάτες, τις ελιές, τις σταφίδες, τις μπανάνες, τα φραγκόσυκα, τις άσπρες και πράσινες μελιτζάνες των νέων ποικιλιών;
Ας πάω στις μωβ και πορτοκαλί γλυκοπατάτες των συνταγών που ακολουθούν. Και μόνο που τις βλέπει κανείς στο τραπέζι του θέλει να τις δοκιμάσει.
Οι συμβουλές του φίλου και συναδέλφου παραγωγού ήταν να τις φτιάξω όπως θα έφτιαχνα τις άλλες μόνο να προσέξω τους χρόνους μαγειρέματος γιατί γίνονται πολύ πιο γρήγορα. Και είχε δίκιο, μαγειρεύονται πολύ γρήγορα.
Σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθώ στα διατροφικά τους στοιχεία για να μη σας κουράζω κι άλλο και θα περιοριστώ εδώ στους δύο απλούς τρόπους που τις έφτιαξα σε πρώτη φάση. Για να τις δοκιμάσουμε και να τις γνωρίσουμε ως υλικό, δεν ήθελα να τις ανακατέψω με πολλά άλλα.
Υλικά:
Α. Για τις «τηγανητές» φούρνου
3-4 γλυκοπατάτες
¼ κούπας ελαιόλαδο
Αλάτι
Πιπέρι
Προαιρετικά, κλαδάκια αρισμαρί (δεντρολίβανου)
Β. Για τον πουρέ
2-4 γλυκοπατάτες
1 κουταλιά βούτυρο φρέσκο
3 κουταλιές ελαιόλαδο
3-4 κουταλιές γάλα
½ -1 κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο
Αλάτι
Επί το έργον:
Α. Για τον φούρνο
Καθαρίζουμε τις γλυκοπατάτες , τις κόβουμε κυδωνάτες και τις ανακατεύουμε με το ελαιόλαδο και το πιπέρι. Τις απλώνουμε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος σε μια στρώση. Τις ψήνουμε στους 200 βαθμούς μέχρι να μαλακώσουν και να αποχτήσουν κρούστα. Στο ενδιάμεσο τις ανακατεύουμε μερικές φορές. Θα πάρει 25-30 λεπτά αλλά ανάλογα με το πάχος τους ο χρόνος μπορεί να διαφοροποιηθεί
Β. Για τον πουρέ:
Καθαρίζουμε και βράζουμε τις γλυκοπατάτες κομμένες σε λεπτές φέτες μέχρι να μαλακώσουν εντελώς. Αφήνουμε να απορροφήσουν όλα τα υγρά και τις λιώνουμε με την κουτάλα του πουρέ. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να αποκτήσει την υφή που μας αρέσει.
Παρατηρήσεις:
- Πράγματι θέλουν λιγότερο χρόνο από τις κανονικές πατάτες οπότε δεν τις ανακατεύουμε μ’ αυτές.
- Τα μπαχαρικά και στη μια και στην άλλη περίπτωση μπορούν να διαφοροποιηθούν ανάλογα με τι αρέσει στον καθένα μας.
- Και στις δυο παρασκευές ταιριάζει η προσθήκη τυριού. Εγώ έβαλα στις ψητές κρητική κεφαλογραβιέρα και ταίριαξε τέλεια. Δεν πρόσθεσα στον πουρέ κάποιο τυρί (σε μας αρέσει πολύ απλός ακόμη και ο πουρές με τις κοινές πατάτες) αλλά ένα πικάντικο θα του πήγαινε.
- Οι γλυκοπατάτες έχουν δοκιμαστεί και τηγανητές και βραστές με σκέτο λαδόξυδο και ήταν εξαιρετικές.
Οι δοκιμές συνεχίζονται!
Καλά να είστε, καλά να περνάτε!
Βρείτε μας:
ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!!!!!!!!!!!! ΑΝ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ 3-4 ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΩ ΜΟΝΗΜΟΥ!!!!!!!!!!! ΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ! ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ……………
Ευχαριστώ πολύ! Καταθέτω απλά την άποψή μου και πιστεύω ότι πολλοί έχουν την ίδια θεώρηση των πραγμάτων!