Γλυκά «παστιτσάκια» (μαντηλάκια) αμυγδάλου με φύλλο κρούστας

Γλύκισμα περιωπής για γιορτές και ειδικές περιπτώσεις!

Έχω γράψει πολλές φορές πόσο με συγκινεί το γεγονός ότι πολλοί φίλοι της σελίδας πια μου στέλνουν πρόσθετες πληροφορίες για συνταγές που έχω ήδη δημοσιεύσει, τοπικές συνταγές της περιοχής τους και οικογενειακές τους συνταγές, πολύτιμες και για τη συναισθηματική τους αξία.

Εκτός από τη χαρά μου για την καινούρια συνταγή, νιώθω και μια ιδιαίτερη συγκίνηση για την εμπιστοσύνη που εκφράζουν με αυτή την ενέργεια. Ξέρουν ότι θα διαχειριστώ με σεβασμό την κατάθεσή τους!  Είναι πολύ τιμητικό για μένα να έχω στα χέρια μου τετράδια με συνταγές από μητέρες και γιαγιάδες που δεν είναι πια στη ζωή.

Ήταν ιδιαίτερη τιμή για μένα όταν ο αγαπητός μου παπά Μιχάλης  μου εμπιστεύτηκε το τετράδιο της μητέρας του. Όταν το είπα στη μάνα μου –πέρα από τη συγκίνησή της- εξέφρασε και τον ενθουσιασμό της: «Α, οι παπαδιανές ήταν από τις πιο νοικοκυρές του χωριού, θα έχουνε πολύτιμες συνταγές.  Νοικοκυρές και στην καθαριότητα, και στις δουλειές και στα μαγειρέματα και στα γλυκά. Να τις προσέξεις  τις συνταγές τους».

Μια από τις παπαδοπούλες ήταν η κυρία Ευαγγελία, η μητέρα του παπά Μιχάλη.  Κόρη παπά αλλά και μάνα παπά! Ο εγγονός περπάτησε στα βήματα του παππού αλλά με θεολογικές σπουδές υψηλού επιπέδου, στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης! Ένας από τους πιο μορφωμένους κληρικούς που γνωρίζω!

Η οικογένεια ήταν από τις «αρχοντικές» οικογένειες του χωριού. Ακόμη θυμάμαι κι εγώ την υπέροχη αυλή του παπά Κωνσταντή με τα  υπέροχα  λουλούδια στις περιποιημένες γλάστρες, τα όμορφα έπιπλα και εργόχειρα και τις καλοβαλμένες και καλοντυμένες αδελφές . Κοινωνικές  και εξελιγμένες για την εποχή τους, με συνήθειες αστικές θα λέγαμε, που παρέπεμπαν σε δεσποινίδες και κυρίες μεγάλων πόλεων.

Το τετράδιό της λοιπόν εκτός από τις παραδοσιακές κρητικές συνταγές περιλαμβάνει και τις μοντέρνες της εποχής της. Βρήκα συνταγές για ροσμπίφ και ρόστο για τσουρέκια και κανταΐφι και βέβαια πάρα πολλές για παξιμαδάκια, σταφιδόπιτες και ανεβατά κουλουράκια!  Τα υλικά σε δράμια και σε οκάδες, με τα στερεότυπα κλεισίματα «όσο αλεύρι σηκώσουν» και «τα στέλνουμε στο φούρνο» στις περισσότερες και δοσολογίες του τύπου “Μιας δραχμής μαγιά” ή “ένα χαρτάκι αμμωνία”.

Επέλεξα να φτιάξω και να παρουσιάσω πρώτη αυτή τη συνταγή γιατί έφτιαξα τα παστιτσάκια για την γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου. Είμαι βέβαιη ότι η κυρία Ευαγγελία σε τέτοια γιορτή θα επέλεγε να φτιάχνει τέτοιες συνταγές! Είναι μια γιορταστική συνταγή που έχει τον κόπο της (ειδικά σε εποχές που δεν υπήρχαν multi και μίξερ!). Με πατέρα, σύζυγο και εγγονό Κωνσταντίνους,  το πανηγύρι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που έτσι κι αλλιώς γιορτάζουμε όλοι στην πόλη μας, θα ήταν γι αυτήν -εκτός από τοπική- και οικογενειακή γιορτή!

Με δεδομένο ότι τα υλικά δεν έχουν μετατραπεί σε γραμμάρια αλλά αναφέρονται σε δράμια, υποθέτω ότι η συνταγή χρονολογείται τουλάχιστον πριν το 1959 (οπότε καταργήθηκε η οκά).

Μια ακόμη αιτία της επιλογής της συνταγής είναι η περίεργη ονομασία της που παραπέμπει στο γνωστό κι αγαπημένο φαγητό, ενώ πρόκειται για γλυκό κέρασμα. “Παστιστάκια με φύλλο” τα αναφέρει η κυρία Ευαγγελία και η ονομασία δικαιολογείται αν ανατρέξουμε σε μια από τις ερμηνείες της λέξης (δείτε εδώ ένα ωραίο άρθρο από την κ. Μ. Στοΐλη)

Επίσης επειδή δεν είχα προβλέψει να πάρω παραπάνω από μια συσκευασία  βούτυρο και δεν θα είχα για το άλειμμα των φύλλων,  μείωσα την δόση ώστε να αρκούν 250gr βουτύρου.  Άλλωστε οι ποσότητες που δίνω είναι αρκετές για 24 μεγάλα και τουλάχιστον 30 μικρότερα παστιτσάκια!

Η ουσιαστικότερη διαφορά αυτών των αμυγδαλωτών από εκείνα της άλλης συνταγής για φορμάκια αμυγδάλου που έχω δημοσιεύσει το 2012 είναι ότι εδώ τα αμύγδαλα δεν ξεφλουδίζονται. Τα καβούρδισα όμως και ήταν πολύ αρωματικά! Όσοι δοκίμασαν τα γλυκίσματά μου τα βρήκαν υπέροχα!