Το πιο δροσερό και αρωματικό δροσιστικό, εύκολα και γρήγορα!
Εγώ λοιπόν γρανίτες πρωτοδοκίμασα στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Είχα την τύχη να περνώ τα καλοκαίρια μου σε διάφορα μέρη αφού οι γιαγιάδες και οι θείοι μου κατοικούσαν σε διαφορετικούς τόπους από τους γονείς. Νότος και Βορράς και Κέντρο του Νομού Ηρακλείου.
Από τις πιο αξέχαστες εμπειρίες ήταν οι μέρες των διακοπών στην ίδια την πόλη του Ηρακλείου. Όπως όλα τα παιδιά της επαρχίας, οι μέρες στην πόλη ήταν μοναδικές! Κινηματογράφος σε κανονικές αίθουσες ή σε πανέμορφα θερινά σινεμά , βόλτες και πολύχρωμα παγωτά με ομπρελίτσες και σημαιάκια και μπάνια σε οργανωμένες πλαζ κοντά στην πόλη.
Τότε μου φαινόταν πιο ωραίες από τα ψαροχώρια του Νότου που τώρα λατρεύω. Οι θείοι και οι θείες μου δεν ήξεραν πού να με πρωτοπάνε, τι να μου πρωτοδείξουν. Στις δόξες της εκείνη την εποχή η πλατεία Ελευθερίας στο κέντρο της πόλης.
Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα η πλατεία Ελευθερίας ήταν τόπος βόλτας και αναψυχής. Οι Τρεις Καμάρες στη γλώσσα των ντόπιων. Μια υδατογέφυρα του 1628 που στηριζόταν σε τρία τόξα, τρεις καμάρες, και που από πάνω της περνούσε ένας αγωγός νερού προς την Κρήνη Μοροζίνι (τα σημερινά Λιοντάρια) έδωσε το όνομά της στην περιοχή. Αν και οι καμάρες γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους τον 19ο αιώνα, το όνομα παρέμεινε μέχρι σήμερα.
Οι κινηματογράφοι Ντορέ και Ηλέκτρα, και απέναντι το Αστόρια. Διάφορα ουζερί, ζαχαροπλαστεία και καφέ, πανέμορφα δέντρα και …οι καρέκλες! Μπροστά από τις καρέκλες η βόλτα της νεολαίας της εποχής που έφτανε μέχρι το Μεϊντάνι και τα Λιοντάρια. Πολλοί το λέγαν ειρωνικά και νυφοπάζαρο! Καλοντυμένες κοπέλες και νεαροί αλλά και κυρίες και κύριοι απολάμβαναν την όμορφη πλατεία και συναντούσαν φίλους και γνωστούς. Μέχρι και η μπάντα του Δήμου έπαιζε τα κυριακάτικα πρωινά απ’ ότι θυμάμαι. Το ίδιο ήταν και την εποχή της εφηβείας μου αρκετά χρόνια αργότερα. Οι Τρεις Καμάρες ήταν το κέντρο της πόλης!
Αργότερα η πλατεία Ελευθερίας άλλαξε μορφή αλλά διατήρησε την αίγλη της. Εικόνες της ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα μέσω των αναμεταδόσεων των μεγάλων πολιτικών συγκεντρώσεων που πραγματοποιούνταν στο χώρο της τις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Η σημερινή της μορφή είναι αμφιλεγόμενη… Δεν ξέρω κανένα που να του αρέσει αλλά λίγο πολύ τη συνηθίσαμε. Δείτε κάποιες όψεις της στο site του Δήμου εδώ
Λένε πως με το πέρασμα του χρόνου εξωραΐζονται οι μνήμες , αλλά κατά γενική παραδοχή η μορφή που είχε η πλατεία εκείνα τα χρόνια ήταν πιο ωραία από τη σημερινή. Δεν ξέρω, μπορεί να είναι και η ιδέα μας όλων όσων την θυμόμαστε αλλιώς . Μπορεί εκείνες οι παλιές εικόνες να είναι ωραιοποιημένες επειδή μας παραπέμπουν στα νιάτα μας και σήμερα αυτό το παλιό ύφος της πλατείας να μην έδενε με το μοντέρνο Ηράκλειο… Πάντως μάλλον δεν είναι τυχαίο που τα στέκια της νεολαίας έχουν μετακομίσει αλλού στις μέρες μας…
Εκεί λοιπόν στις καρέκλες στις Τρεις Καμάρες πρωτοδοκίμασα γρανίτα. Σε διάφορες γεύσεις. Φράουλα και λεμόνι και πεπόνι οι αγαπημένες μου. Σε ψηλά ποτήρια με πολύχρωμες ομπρελίτσες και αναδευτήρες σε διάφορα χρώματα και σχέδια! Χρώμα και άρωμα, πιθανόν τεχνητά (που να βρεθούν φράουλες κατακαλόκαιρο εκείνα τα χρόνια…) αλλά τόσο νόστιμα!
Αργότερα, προσέχοντας θερμίδες και κιλά, οι γρανίτες αποτελούσαν την εναλλακτική λύση του παγωτού ως πιο διαιτητικές . Αν έχουν φτιαχτεί με αληθινά φρούτα και έχουν σωστή υφή είναι πραγματικά μια καλοκαιρινή απόλαυση!
Καλά να περάσετε το κυριακάτικο βράδυ και καλή εβδομάδα από αύριο!
Υλικά
½ κιλό πεπόνι (ζυγισμένο καθαρισμένο)
150 gr ζάχαρη
150 ml νερό
50 ml μέλι (περίπου 3 κουταλιές της σούπας)
30 ml χυμό λεμονιού
Προαιρετικά, 30ml λικέρ της επιλογής μας (ταιριάζει πολύ το λικέρ μαστίχα)
Επί το έργον
Βάζουμε σε κατσαρόλα τη ζάχαρη και το νερό να βράσουν μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε να κρυώσει το σιρόπι. Προσθέτουμε το μέλι, το λικέρ και το χυμό λεμονιού και ανακατεύουμε καλά.
Αλέθουμε στο μπλέντερ ή στο multi το πεπόνι μέχρι να γίνει λείος πολτός.
Ανακατεύουμε τον πολτό με το σιρόπι και βάζουμε στην κατάψυξη.
Σε δυο ώρες ή όταν πήξει αρκετά βγάζουμε το μείγμα και το κτυπάμε στο multi ή το ανακατεύουμε με ένα πιρούνι να σπάσουν οι κρύσταλλοι.
Επαναλαμβάνουμε το ανακάτεμα άλλες δυο φορές, παγώνοντας το μείγμα για 1-2 ώρες κάθε φορά.
Όταν θέλουμε να σερβίρουμε τη γρανίτα, την αφήνουμε 15 λεπτά έξω από την κατάψυξη, την βάζουμε σε ευρύχωρα ποτήρια με χοντρά καλαμάκια και με κάποιο αναδευτήρα.
Αν θέλουμε γαρνίρουμε με κάποιο γλυκό κουταλιού και λίγο από το σιρόπι του.
Παρατηρήσεις
- Η διαδικασία του παγώματος μπορεί να γίνει σε παγωτομηχανή, σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή της.
- Μπορούμε να αρωματίζουμε το σιρόπι προσθέτοντας φύλλα λουίζας, βανίλια, ή σκόνη μαστίχας . Αν πρόκειται να καταναλωθεί από παιδιά καλό είναι να αποφύγουμε το λικέρ.
- Οι συνταγές που έχω για γρανίτες περιέχουν συχνά ασπράδι αυγού που τα τελευταία χρόνια το παραλείπω γιατί για ευνόητους λόγους αποφεύγω τη χρήση ωμού αυγού στις συνταγές μου. Η υφή βελτιώνεται αισθητά με το μέλι και το λικέρ.
- Οι ποσότητες των γλυκαντικών μπορούν να αυξομειωθούν. Η αναλογία στην αρχική συνταγή της συγκεκριμένης γρανίτας ήταν 3:1:1 (πεπόνι: ζάχαρη: νερό). Έχω ελαττώσει τη ζάχαρη και το νερό και τα έχω αντικαταστήσει με μέλι.
Θέλω να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ από δω στον κύριο Μιχάλη Ναλετάκη που μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω φωτογραφίες από το πολύ σημαντικό αρχείο του.
Η συνταγή περιέχει τοποθέτηση προϊόντος. Προβάλλουμε αποκλειστικά προϊόντα που ταιριάζουν με την φιλοσοφία του site και που χρησιμοποιούμε κι εμείς οι ίδιοι.