Τηγανητοί γίγαντες

Τα νηστίσιμα “σουβλάκια” της γιαγιάς Δημητρίας!

Για τη φίλη μου την Νίνα σας έχω ξαναμιλήσει. Πιστεύω ότι όσοι είχατε διαβάσει εκείνη την ανάρτηση θα θυμάστε τα νηστίσιμα κοτσύφια της γιαγιάς Δημητρίας.   Όταν μου στέλνει συνταγές τις συνοδεύει πάντα με ιστορίες. Κι εγώ υποκλίνομαι στον τρόπο που γράφει. Άριστη μαθήτρια τότε, άριστη φιλόλογος τώρα  αν και δεν το εξάσκησε το λειτούργημα…

Σας αφήνω να απολαύσετε το κείμενό της πριν σας γράψω τις αναλογίες που χρησιμοποίησα για την συνταγή που τόσο αναλυτικά μου περιγράφει. Η γιαγιά της, η κ. Δημητρία ήταν ευρηματική μαγείρισσα και άφθαστη νοικοκυρά. Άλλο ένα δείγμα της κουζίνας της είναι αυτή η συνταγή. Απλά υλικά, εκ των ενόντων, εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά τη φίλη μου για τις συνταγές της και πιο πολύ για τις ιστορίες της, και παραθέτω αυτούσιο το μήνυμά της:

Μεγάλη Τρίτη, στη δεκαετία του ‘ 70. Οι γονείς στο εργοστάσιο, εμείς τα παιδιά, φοιτητές και σπουδαστές, στο δωμάτιό μας. Και η γιαγιά στην κουζίνα. Έβραζε για κυρίως πιάτο φασόλια γίγαντες. Όποιος ήθελε θα έβαζε λάδι, όποιος ήθελε θα έτρωγε το φαγητό αλάδωτο. Για σαλάτα έψηνε στο γκριλ της κουζίνας λαχανικά. Πέρασε τότε από το σπίτι ένας φίλος του αδελφού μου. Η γιαγιά του πρότεινε να φάει μαζί μας. Το παιδί προθυμοποιήθηκε να πάει να φέρει σουβλάκια. Μέναμε στο ανώγειο μιας διώροφης οικίας, στης οποία το ισόγειο ήταν μια ψησταριά. Είχαμε συνηθίσει τις μυρωδιές που εισέβαλαν διαρκώς από το παράθυρό μας, Η γιαγιά του είπε να μη φέρει σουβλάκια στο σπίτι τέτοια ημέρα. Θα έφτιαχνε εκείνη σουβλάκια. Πράγματι όταν μας κάλεσε στο τραπέζι, τα σουβλάκια της ήταν έτοιμα. Τι είχε κάνει; Τηγάνισε έναν έναν τους γίγαντες αφού τους έβαλε μέσα σε πυκνό πικάντικο κουρκούτι ( αλεύρι, νερό, λάδι, μπέικιν, πιπεράκι, ρίγανη, αλάτι).

Κατέβηκε  έπειτα στο σουβλατζίδικο και ζήτησε από τον γνωστό μας πια ψήστη μερικά ξυλάκια (καλαμάκια). Πέρασε στα ξυλάκια τους τηγανισμένους γίγαντες εναλλάξ με κομμάτια από τα ψητά λαχανικά ( μανιτάρι, μελιτζάνα, κολοκύθι, πιπεριά) και κυβάκια φρέσκιας ντομάτας. Τα ράντισε με λεμονάκι και τα έβαλε στην πιατέλα. Ήταν ένα νόστιμο γεύμα, που δεν το λησμονήσαμε.

Πολλές φορές, σε γιορτινό τραπέζι, που θεωρούμε απαραίτητο δίπλα στα κρέατα και ένα όσπριο, σερβίρομε μια πιατέλα με γίγαντες – σουβλάκια, πρωτότυπο πιάτο και ευχάριστο ξάφνιασμα για τους καλεσμένους. Και κάποιες φορές μπορεί να είναι κίνητρο νηστείας για τα παιδιά.

Αυτά…

Και τώρα τα δικά μου:

Την επόμενη φορά που θα φτιάξετε γίγαντες, λευκούς ή μαύρους, βάλτε λίγους παραπάνω στο νερό και κρατείστε 1-2 κούπες για τη συνταγή. Διαλέξτε καλοβρασμένους αλλά ολόκληρους, όχι λιωμένους γίγαντες.  Θα ενθουσιαστείτε. Εγώ αυτή τη φορά τους έφτιαξα με μαύρους γίγαντες αλλά –νηστίσιμες μέρες είναι- σύντομα θα τους φτιάξω και με λευκούς.