Κοτόπουλο με γλυστρίδα

Μια παραδοσιακή συνταγή με ένα πολύ πρωτότυπο συνδυασμό!

Το φαγητό αυτό το είχα πρωτοδοκιμάσει στο σπίτι μιας ξαδέλφης της μάνας μου, όχι όμως με ντομάτα αλλά αυγολέμονο. Πριν πολλά πολλά χρόνια σ’ ένα από τα τραπεζώματα με φίλους και συγγενείς που ακολούθησαν τον αρραβώνα μου.

Στην Κρήτη, συνηθίζεται ακόμη και σήμερα (όχι βέβαια με την ίδια ένταση) οι συγγενείς να τραπεζώνουν κάθε νέο ζευγάρι. Αδέλφια, πρωτοξάδελφα, θείες , θείοι , συντέκνοι , κουμπάροι, φίλοι και γείτονες  των γονέων θεωρούν υποχρέωσή τους να καλέσουν τους αρραβωνιασμένους ή τους νιόπαντρους  ή τους καινούριους συντέκνους και κουμπάρους για να τους γνωρίσουν και να τους περιποιηθούν.

Τώρα αυτό γίνεται σε πιο περιορισμένη κλίμακα τουλάχιστον στις αστικές και ημιαστικές περιοχές, αλλά παλιότερα μαζί με τον αρραβώνα, το γάμο, τη βάφτιση – όποιο ρόλο κι αν είχες- έβαζες και 5 κιλά μεσ’ το νερό! Αυτό βέβαια είχε ως αποτέλεσμα τη σύσφιξη των οικογενειών, το καλωσόρισμα και την αποδοχή του νεοφερμένου στο σόι . Υπάρχει και σχετική παροιμία για τον πρώτο χρόνο του συμπεθεριού και της συντεκνιάς-κάπως ειρωνική βέβαια για την τελική εξέλιξη των σχέσεων-που δεν ξέρω αν λέγεται στην υπόλοιπη Ελλάδα.

“Συμπεθέροι και συντέκνοι ό,τι φάνε τον πρώτο χρόνο…”

Όπως είναι φυσικό τα τραπεζώματα αυτά είναι πλούσια και περιέχουν ό,τι  πιο νόστιμο και καλομαγειρεμένο έχει να επιδείξει κάθε νοικοκυρά. Σ’ ένα τέτοιο  λοιπόν μια από τις θείες είχε μαγειρέψει κοτόπουλο με γλυστρίδα φρικασέ. Η μάνα μου δεν το είχε φτιάξει ποτέ, αλλά όπως έμαθα συνηθιζόταν σε πολλές περιοχές της Ανατολικής κυρίως Κρήτης. Μάλιστα μαγειρευόταν ή με λεμόνι (ως ντελμπιέ ή αυγολέμονο) ή με ντομάτα.

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δεν το φτιάχνω συχνά. Λατρεύω ωμή τη γλυστρίδα ως συστατικό της χωριάτικης σαλάτας ή ακόμη πιο απλή  με κρεμμύδι, λαδόξιδο και αγγουράκι , κάποιες φορές συνδυασμένη με καπνιστό ψάρι ή τόνο, και κάποιες με γιαούρτι σ’ ένα πρωτότυπο τζατζίκι.

Φέτος όμως το άτακτο ζιζάνιο το έχει παρακάνει στον κηπάκο μας. Όπου μπορείτε να φανταστείτε! Σε γλάστρες, σε λουλούδια, σε ντοματιές , παντού! Ανεξάντλητο! Να φάνε και οι κότες που λένε…

Οι ποσότητες αρκετές και για μαγείρεμα, οπότε μετά από χρόνια ξαναθυμηθήκαμε αυτό το πολύ νόστιμο παραδοσιακό πιάτο που ομολογουμένως χρειάζεται αρκετή γλυστρίδα. Προτίμησα την εκδοχή με την ντομάτα ως πιο καλοκαιρινή .