Μια ομελέτα με πατάτες, ένα παχύ σφουγγάτο είναι ίσως από τα νοστιμότερα fast food της κρητικής κουζίνας (αν βάλετε ομελέτα, πάνω δεξιά στην αναζήτηση στο blog, θα βρείτε αρκετές πλούσιες ομελέτες με διάφορα υλικά). Να έχεις σχολάσει από τσι ελιές, να έχεις βρει και δυο κλαδιά ροδίκιο και να φτιάξεις μια ομελέτα με μπόλικα αυγά και νόστιμες κρητικές πατάτες.
Όμως αυτό το γρήγορο πιάτο έχει και τα μειονεκτήματά του. Τα τηγανητά και τα περίσσια αυγά δεν είναι πια για καθημερινή κατανάλωση … Υπάρχουν βέβαια αρκετές εναλλακτικές με πρώτη ύλη τις χορταστικές ούτως ή άλλως πατάτες. Ψητές , οφτές, μαγειρευτές, κροκέτες, πατατοσαλάτες, πουρέδες και βέβαια πίτες!
Τι θα ήταν η κουζίνα μας χωρίς τις πατάτες; Κι όμως είναι από τα σχετικά πρόσφατα υλικά στο εδεσματολόγιό μας! Στην Ελλάδα τις έφερε ο Καποδίστριας και η εισαγωγή τους περιβάλλεται από πολλούς αστικούς μύθους ή ίσως πραγματικές ιστορίες με ολίγον αλατοπιπεράκι. Οι μαγείρισσες ανά την Ελλάδα ανακάλυψαν γρήγορα τη νοστιμιά τους και αναγνώρισαν πως με πολύ οικονομικό τρόπο μπορούσαν να χορτάσουν τα παιδιά τους και τις αξιοποίησαν με χίλιους τρόπους.
Στην Κρήτη πάντως επικρατεί η άποψη ότι τις έφερε από τη Νάξο ο δάσκαλος Γ. Ζερβουδάκης και τις πρωτοφύτεψε το 1878 στο Ψυχρό , κεφαλοχώρι του οροπεδίου Λασιθίου. Από κει διαδόθηκε η καλλιέργειά τους σ’ ολόκληρο το οροπέδιο και την υπόλοιπη Κρήτη. Διαβάστε περισσότερα εδώ : http://www.krassanakis.gr/oropedio.htm
Ναξιώτικης λοιπόν καταγωγής οι κρητικές πατάτες. Γι αυτό η σημερινή συνταγή με πατάτες, λασιθιώτικες βέβαια οι δικές μου, είναι αφιερωμένη στον προορισμό Aegean «Νάξος». Στο νησί δεν έχω πάει. Είναι στους προορισμούς που έχω στα «προσεχώς» εδώ και χρόνια και όλο και κάτι προκύπτει. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα καταφέρω να την επισκεφτώ. Είναι από τα νησιά που έχουν φυσικές ομορφιές αλλά και πολιτιστικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Μην ξεχνάμε ακόμη την ιδιαίτερη σχέση της Νάξου με την Κρήτη, αφού σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Θησέας επιστρέφοντας στην Αθήνα μετά που σκότωσε το Μινώταυρο, εγκατέλειψε εκεί την πριγκηποπούλα μας την Αριάδνη παρόλο που σ’ αυτήν όφειλε την επιτυχία του…Άνδρες! Στη Νάξο την βρήκε να κοιμάται ο Διόνυσος και την παντρέυτηκε κάνοντας την αθάνατη!
Ναξιώτικες νοστιμιές έχω δοκιμάσει γιατί είναι τόσο διάσημες που κάποιες μπορούμε να τις βρούμε εκτός νησιού. Τυριά, γλυκά κουταλιού,γλυκά αμυγδαλωτά, αρωματικά λικέρ (εξαιρετικό το κίτρο) και βέβαια πατάτες Νάξου που τις δοκίμασα στην Αθήνα μιας και είχα πρόσβαση σε ένα ναξιώτικο μπακάλικο.Επίσης είχα φτιάξει κάποια στιγμή ναξιώτικη πατούδα (γεμιστό αρνί) χαρακτηριστικό πιάτο του νησιού.
Η πατατόπιτα της συνταγής φτιάχτηκε αναπροσαρμόζοντας οικογενειακή συνταγή για πατατοκεφτέδες ακριβώς για να αποφύγουμε τα τηγανητά. Μπορεί να αποτελέσει ορεκτικό αλλά συνοδευτικό σε ψητά κρέατα ή ψάρια και σε κοκκινιστά. Κι από μόνη της όμως με μια σαλάτα είναι ένα πολύ καλό ελαφρύ δείπνο.
Υλικά:
Περίπου μισό κιλό πατάτες (ζυγισμένες καθαρισμένες)
Περίπου 2 κούπες τριμμένα τυριά (τα ζύγισα και ήταν 220 γραμμάρια συνολικά)
¼ κούπας ελαιόλαδο (και 1-2 κουταλιές ακόμη για την επάλειψη ταψιού και πίτας)
2-3 κουταλιές φυλλαράκια μαϊντανού ψιλοκομμένα
1 μέτριο κρεμμύδι τριμμένο
1 αυγό
Περίπου ½ κούπα αλεύρι
½ κουταλάκι του γλυκού μπέικιν
Αλάτι
Πιπέρι
Μοσχοκάρυδο (αν έχουμε)
Προαιρετικά, ελάχιστο βούτυρο και
Επί το έργον:
Κόβουμε λεπτές φέτες (για να βράσουν γρήγορα) τις πατάτες. Τις βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν εντελώς και φροντίζουμε να μείνουν με ελάχιστο νερό.
Ωστόσο τρίβουμε τα τυριά.
Σουρώνουμε ακόμη και το ελάχιστο νερό που πιθανόν να έμεινε στις πατάτες.Τις πατάμε με ένα πιρούνι μέσα την κατσαρόλα που έβρασαν (μη λερώνουμε κι άλλα σκεύη…) να σπάσουν. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά (εκτός από το αλεύρι με το μπέικιν) με πρώτο το λάδι, το βούτυρο αν βάλουμε και το κρεμμύδι για να μετριάσουν τη θερμοκρασία.Ανακατεύουμε με το πιρούνι το μείγμα μας και στο τέλος προσθέτουμε και το αλεύρι στο οποίο έχουμε ανακατέψει το μπέικιν.
Πρέπει να έχουμε μια συμπαγή και όχι ρευστή πάστα. Απλώνουμε το μείγμα μας σε λαδωμένο πυρίμαχο σκεύος κατάλληλου μεγέθους ώστε να έχει περίπου 3cm πάχος, και αλείφουμε την επιφάνεια με 1-2 κουταλιές λάδι.
Γαρνίρουμε αν θέλουμε,
και την ψήνουμε στη μεσαία σχάρα σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο για 45 περίπου λεπτά ή μέχρι να ροδοκοκκινίσει η επιφάνεια.
Αφήνουμε να σταθεί λίγο και σερβίρουμε. Είναι νόστιμη ζεστή, χλιαρή και σε θερμοκρασία δωματίου.
Παρατηρήσεις:
1)Η πατατόπιτα γίνεται και με αξιοποίηση βρασμένων ή ψητών πατατών που μας έχουν περισσέψει. Προσαρμόζουμε ποσότητες από τα υπόλοιπα υλικά.
2)Αν δεν βιαζόμαστε είναι καλύτερα να βράσουμε ολόκληρες μικρές πατάτες με το φλούδι (εννοείται από περιοχές που δεν είναι επιβαρυμένες με φυτοφάρμακα). Έτσι αποφεύγουμε και την ελάχιστη υγρασία που συγκρατούν όταν τις βράσουμε καθαρισμένες.
3)Γαρνίρουμε την πίτα μας με ντοματάκια «βελανίδια» κομμένα στη μέση αλλά και με μαύρες ελιές που η γεύση τους δένει πολύ με εκείνη της πατάτας.
4)Στην εκτέλεση της συνταγής που παρουσιάζω σήμερα, έβαλα φέτα και κεφαλογραβιέρα Κρήτης. Τα τυριά που βάζω είναι συνήθως ό,τι έχει ξεμείνει στο ψυγείο…
5)Και με την ανάρτηση αυτή (που συνδύασα με τη Νάξο, ακόμη ένα από τους προορισμούς της Aegean, ) θέλω να σας θυμίσω τη συμμετοχή μου στα FoodBlogAwards2015 που διοργανώνει το BHMAgourmet. Αν σας αρέσει το blog μου μπορείτε να το ψηφίσετε εδώ: