Μελιτζανάκι γλυκό του κουταλιού

Είναι η εποχή του!

Τα γλυκά του κουταλιού είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παρασκευάσματα της ελληνικής κουζίνας. Για τη δημιουργία τους επιστρατεύονται όχι μόνο φρούτα, αλλά και λαχανικά και διάφοροι καρποί νωποί και ξηροί. Καρότο, κολοκύθα, ντοματάκια, μελιτζανάκια, ακόμη και ελιές γίνονται γλυκό του κουταλιού.

Το μελιτζανάκι είναι από τα πιο παραδοσιακά αλλά και από τα πιο νόστιμα γλυκά κουταλιού με «απροσδόκητα» υλικά. Φυσικά
δεν γίνεται με μεγάλες μελιτζάνες. Για να το φτιάξουμε χρειαζόμαστε μικρά μελιτζανάκια παρόμοιου μεγέθους που δεν έχουν ακόμη σποριάσει.

Αυτή την εποχή, οι μελιτζανιές ίσως κουρασμένες από την υπερπαραγωγή αρχίζουν και μικραίνουν τον καρπό τους και αν τα ζητήσουμε από κάποιο παραγωγό θα μπορέσει ίσως να μας μαζέψει καμιά τριανταπενταριά που χρειάζονται για μια δόση γλυκού. Εγώ έκανα φέτος μελιτζανάκι σε δυο φάσεις, με δυο είδη μελιτζάνας, με δυο διαφορετικά αρώματα και με δυο μικρές διαφορές στον τρόπο παρασκευής.

Ανάλογα με το είδος των μελιτζανών και το πάχος της φλούδας –και τον χρόνο μας ίσως- μπορούμε να καθαρίσουμε ή να μη καθαρίσουμε τα μελιτζανάκια μας. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γαλαζόπετρα ή να την παραλείψουμε. Στην πρώτη εφαρμογή δεν είχα γαλαζόπετρα και είπα να το κάνω πρώτη φορά χωρίς αυτήν, τόσος και τόσος κόσμος το κάνει έτσι. Στη γεύση δεν υπήρχε διαφορά αλλά στην εμφάνιση, ιδού:

Επειδή εγώ δεν την φοβάμαι-άλλωστε χρησιμοποιείται ανέκαθεν στα γλυκά κουταλιού που θέλουμε να μείνουμε πράσινα (π.χ. σύκο, νεραντζάκι) – την δεύτερη φορά πρώτα εξασφάλισα την γαλαζόπετρα και μετά άρχισα να φτιάχνω το γλυκό μου.

Μάλιστα αυτή τη φορά χρησιμοποίησα μια ποικιλία πολύ μακριών και λεπτών μελιτζανών (πάχος γυναικείου αντίχειρα) που έκοψα σε
κομμάτια 7-8 cm και έτσι είχα πάλι 35 κομμάτια γλυκό.Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξαναδεί τέτοιες μελιτζάνες. Ήταν τρυφερές και δεν είχαν σπόρους. Αυτή τη φορά δεν τις καθάρισα.

Τα αρώματα που χρησιμοποιούνται στο μελιτζανάκι μιας και είναι σχεδόν άοσμη η πρώτη ύλη, είναι έντονα. Έτσι βάζουμε αρκετά γαρύφαλλα ή ξύλα κανέλας ή βανίλιες ή αρμπαρόριζα. Οπωσδήποτε δε, προσθέτουμε ασπρισμένα αμύγδαλα σε σχισμές που κάνουμε στα μελιτζανάκια ή ελεύθερα μέσα στο σιρόπι.

Ας δούμε αναλυτικά τη συνταγή:

Εκτύπωσε μόνο τη συνταγή!

Υλικά

35-40 μελιτζανάκια

1 κιλό ζάχαρη

3 κούπες νερό

½ κούπα μέλη

1 κουταλάκι γλυκού γεμάτο καρφάκια γαρύφαλλο ή 3-4 ξυλάκια κανέλας ή 3 σωληνάκια βανίλιας ή 3-4 φυλλαράκια αρμπαρόριζα.

2 λεμόνια (το χυμό)

Αμύγδαλα ασπρισμένα, τουλάχιστον όσα τα μελιτζανάκια.

Επί το έργον

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα μελιτζανάκια (αν θέλουμε ή αν μας φανεί τραχύ το φλούδι τους) και τα χαράζουμε με δυο τομές κάθετες μεταξύ τους στη σάρκα τους (χωρίς να τα κόψουμε όμως). Τα βάζουμε σε μια λεκάνη με νερό στο οποίο έχουμε προσθέσει το χυμό του ενός λεμονιού, και τα αφήνουμε για μια ώρα περίπου.

Τα βάζουμε να βράσουν σε κατσαρόλα με αρκετό νερό για 5 λεπτά. Χύνουμε το νερό και τα ξαναβράζουμε άλλα 5 λεπτά (από την ώρα που αρχίζει ο βρασμός). Επειδή είναι πολύ τρυφερά αυτό το βράσιμο συνήθως αρκεί για να μαλακώσουν αρκετά. Αν όχι, τη δεύτερη φορά τα βράζουμε λίγο παραπάνω. Τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα από την κατσαρόλα και τα αφήνουμε σε λεκάνη με κρύο νερό για μια ώρα.

Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε γαλαζόπετρα , σ’ αυτή τη φάση διαλύουμε μια ποσότητα (όση ένα ρεβίθι) σε 2,5-3 λίτρα νερό και βυθίζουμε τα μελιτζανάκια για μισή ώρα σ’ αυτό το διάλυμα. Τα βγάζουμε, τα ξεπλένουμε με άφθονα νερά 2-3 φορές και τα σφίγγουμε ελαφρά να φύγει αρκετό από το νερό που έχουν κρατήσει στη σάρκα τους, προσέχοντας να μη τα σπάσουμε.

Τα απλώνουμε σε πετσέτα να στεγνώσουν. Βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό και το άρωμα που θα χρησιμοποιήσουμε να
βράσουν, και μετράμε 5 λεπτά από την ώρα που θα αρχίσουν να κοχλάζουν. Προσθέτουμε τα μελιτζανάκια και τα βράζουμε για άλλα 7-10 λεπτά, να αρχίσει να δένει το σιρόπι. Αποσύρουμε από το μάτι και αφήνουμε το γλυκό μας να μείνει για 24 ώρες περίπου. Τότε το ξαναβράζουμε μέχρι να δέσει. Όταν έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, προσθέτουμε το μέλι, το λεμόνι και τα αμύγδαλα. Αφήνουμε να πάρουν 1-2 βράσεις όλα μαζί και αποσύρουμε οριστικά το γλυκό μας από το μάτι.

Το σερβίρουμε σε αποστειρωμένα βάζα προσέχοντας να μοιράσουμε ανάλογα και τα αμύγδαλα .

Παρατηρήσεις

1)Τα αμύγδαλα μπορούν να μπουν στις σχισμές που έχουμε χαράξει στα μελιτζανάκια, αλλά για να είμαι ειλικρινής το θεωρώ περιττή φασαρία. Βάζω πάντα περισσότερα αν είναι ελεύθερα και σερβίρω μαζί με το γλυκό αρκετούς αμυγδαλόκαρπους κάθε φορά… Πρέπει να είναι στεγνά όταν τα προσθέσουμε στο γλυκό.

2)Το δέσιμο του γλυκού έχω περιγράψει αναλυτικά πώς δοκιμάζεται εδώ, όπου δείχνω άλλη μια φορά τα κομπάκια σιροπιού που
δημιουργούνται από ένα καλοδεμένο σιρόπι, αν και το πιατάκι που το δοκίμαζα δεν προσφερόταν για φωτογραφία. Για πιο άπειρες νοικοκυρές το θερμόμετρο σιροπιού είναι πολύ καλό εργαλείο γι αυτή τη δουλειά (στους 105ο βαθμούς είναι καλά δεμένο).

3)Τα αρώματα μπορούν να μπουν και κατά ζεύγη. Θεωρώ ότι ταιριάζουν κανέλα με γαρύφαλλο και βανίλια με αμπερόριζα, αλλά είναι θέμα προσωπικής επιλογής.

Βρείτε μας:

Facebook

Instagram

Youtube

Βαγγελιώ Κασσαπάκη

Η Βαγγελιώ, δημιουργός, υπεύθυνη για το βασικό περιεχόμενο και "ψυχή" του site, είναι μαθηματικός, πτυχιούχος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ε.Α.Π. (Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό) με σεμινάρια και επιμορφώσεις στην "Κρητική Διατροφή" και καταρτισμένη στο πρόγραμμα "Γαστρονομικός Τουρισμός και Διεθνής Γαστρονομία" του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Μαγείρισσα με μεράκι και περιέργεια για τα παλιά και τα καινούρια εδέσματα, τα παλιά και τα καινούρια προϊόντα και υλικά που παράγει η Κρήτη αλλά και όλος ο κόσμος. Κυρίως και πάνω από όλα όπως λέει η ίδια, μητέρα και γιαγιά υπέροχων παιδιών και εγγονιών που ευτυχώς έχουν μάθει να εκτιμούν την καλή κουζίνα και τις σωστές πρώτες ύλες!