Τσουρεκάκια (πασχαλινά κουλουράκια)

Ή απλώς κουλουράκια  ή μπισκότα βουτύρου…

Κάλλιο αργά παρά ποτέ… Άλλωστε έχουμε ακόμη Χριστός Ανέστη!

Αν και έχουν περάσει οι μέρες του Πάσχα τα κουλουράκια βουτύρου είναι πάντα ευπρόσδεκτα. Μάλιστα όταν είναι τραγανά , μοσχοβολιστά και διατηρούνται αρκετές μέρες , δεν υπάρχει λόγος να μην φτιάχνονται και τις υπόλοιπες εποχές. Ξαναφτιάχτηκαν κατόπιν εορτής από τη γιαγιά, για να συμπεριληφθούν σε δέμα για ένα κοριτσάκι που τα περιμένει στον Πειραιά! (Φιλάκια γλυκιά μου, καλώς όρισες).

Τώρα θα μου πείτε: γιατί τσουρεκάκια, κουλουράκια δεν είναι; Εδώ στην Κρήτη εμείς πάμε «ανάποδα» στις ονομασίες των πασχαλινών μας…. Τα κουλουράκια μας τα λέμε τσουρεκάκια. Τα παραδοσιακά πασχαλινά κρητικά ψωμιά , που δεν είναι ακριβώς τσουρέκια αλλά πιο «ψωμένια», τα λέμε γαλατερά (γιατί ζυμώνονται με γάλα και καθόλου νερό-ούτε καν στη μαγιά ) ή πασχαλινά κουλούρια. Αυτά λοιπόν που η υπόλοιπη Ελλάδα λέει κουλουράκια, εμείς όταν τα φτιάχνουμε το Πάσχα τα λέμε τσουρεκάκια. Και αυτά που η υπόλοιπη Ελλάδα λέει τσουρέκια, εμείς τα λέμε κουλούρια…

Ποιός άραγε ξέρει πώς προέκυψε αυτό… Η λέξη τσουρέκι πάλι τούρκικης προέλευσης είναι (από το τούρκικο çörek προέρχεται σύμφωνα με το «Μείζον Ελληνικό Λεξικό» των Τεγόπουλου -Φυτράκη ) οπότε κατά περιοχές είναι πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε αλλιώς.Αυτό συμβαίνει με πολλές ονομασίες όπως έλεγα στο προηγούμενο post για τους ντολμάδες.

Στο τετράδιο των συνταγών μου υπάρχουν αμέτρητες συνταγές για τσουρεκάκια. Της μαμάς ,της γιαγιάς, των θειάδων, της τάδε κυρίας, της δείνα γειτόνισσας. Με αμμωνία ,χωρίς αμμωνία, με λίγο βούτυρο , με πολύ βούτυρο, με φυτίνη ,με μαργαρίνη. Η συγκεκριμμένη είναι η αγαπημένη μας οικογενειακώς . Είναι παλιά και αυτό αποδεικνύεται από την ποσότητα του βουτύρου που είναι βέβαια μισή οκά, ασχέτως αν έχει μετατραπεί σε γραμμάρια.Επίσης προφανώς τα περίπου 1300 γραμμάρια του αλευριού, είναι μάλλον τα στρογγυλοποιημένα 1280 γραμμάρια της οκάς!

Υλικά:

640 γραμμάρια βούτυρο
1,5 κούπα ζάχαρη (για τους γλυκατζήδες και 1-2 κουταλιές ακόμη)
3 κρόκους αυγών και ένα 1-2 ακόμη για την επικάλυψη
1 σφηνάκι κονιάκ
1 κρασοπότηρο αλουσιά ή 1 κρασοπότηρο γάλα (μέτρησα το κρασοπότηρο και είναι 150 ml, δηλαδή τα 3/5 μιας δοσομετρικής κούπας)
2-3 βανίλλιες ή 1 κουταλάκι υγρή βανίλλια ή (το άριστο) 1 μπαστουνάκι βανίλιας
1 φακελάκι μπέικιν
1300 γραμμάρια περίπου μαλακό αλεύρι, και ίσως λίγο ακόμη (ή όσο σηκώσει!!!)

Επί το έργον:

Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο με τους κρόκους και τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει και να αφρατέψει πολύ καλά, σε μέτρια ταχύτητα. Προσθέτουμε το κονιάκ, τις βανίλλιες, το γάλα ή την αλουσιά και το μισό αλεύρι στο οποίο έχουμε ανακατέψει το μπέικιν. Σταματάμε το μίξερ και προσθέτουμε σιγά σιγά και το υπόλοιπο αλεύρι ως ότου γίνει μια κανονική ζύμη.

Κάνουμε και κανένα σταυρό όπως η μάνα μου…

Αφήνουμε να «ξεκουραστεί» κανένα μισάωρο. Τα πλάθουμε σε απλά σχήματα γιατί η ζύμη αυτής της συνταγής είναι πού εύθραυστη και δεν δίνει μεγάλα κορδόνια για πολλά και σύνθετα σχήματα.

 Δίνει όμως τραγανά τσουρεκάκια που μοσχοβολούν.Τα τοποθετούμε σε ταψάκι στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί όχι κοντά το ένα στο άλλο γιατί φουσκώνουν.

Τα αλείφουμε με κρόκο αυγού αραιωμένο με μια ή δυο κουταλιές νερό (ανάλογα το μέγεθος).
Τα ψήνουμε στους 175 βαθμούς (προθερμασμένος φούρνος) για μισή ώρα ή μέχρι να χρυσίσουν.

 Διατηρούνται κλεισμένα σε αεροστεγές δοχείο για αρκετές μέρες. (Δυό τρία που έχουν μείνει από εκείνα που έφτιαξα τη μεγαλοβδομάδα, είναι σαν να έχουν γίνει σήμερα).

Παρατηρήσεις:

1) Παλιά, χρησιμοποιούσαν στακοβούτυρο που έπρεπε να κτυπηθεί αρκετή ώρα με τα αυγά και τη ζάχαρη για να σπάσει η βαριά μυρωδιά του.Δεν υπήρχαν και μίξερ και ήθελε ώρα και κόπο το κτύπημα. Αργότερα , σύμφωνα με σημειώσεις σε περιθώρια παλιών τετραδίων, ανάμείγνυαν με φυτίνη το στακοβούτυρο ή έβαζαν μαργαρίνη και φυτίνη και τύπου Κερκύρας. Τώρα χρησιμοποιούμε βούτυρο γάλακτος αγελαδινό (από βάζο) ή τύπου Κερκύρας, ή μείγμα τους. Οποιοδήποτε καλής ποιότητας βούτυρο τέλος πάντων. Εγώ , αν έχω καλό στακοβούτυρο, βάζω 1-2 κουταλιές κι απ’ αυτό, υπολογίζοντάς το στο συνολικό.
2) Αν χρησιμοποιήσουμε αλουσιά γίνονται πιό εύθραστα . Το γάλα τα κάνει λίγο πιο σταθερά.
4)Αυτά τα κουλουράκια υστερούν σε εμφάνιση σε σχέση με τα κουλουράκια αμμωνίας που έχουν ιδιαίτερα ελαστική ζύμη, αλλά μας αποζημιώνουν με την υπέροχη γεύση τους. Αν δε η ζύμη «σηκώνει» λίγο αλεύρι ακόμη, μπορεί να απλώσουν λίγο. Εμένα μ’ αρέσουν έτσι γιατί γίνονται πιο «μπισκοτένια», αλλά προσθέτω λίγο αλεύρι για τα επόμενα ταψάκια…
5) Τριμμένα αποτελούν υπέροχη βάση για cheese cakes και τέτοιου τύπου γλυκίσματα. Αν δηλαδή περισσέψουν, γιατί διατηρούνται τόσο καλά που μόνο αν θέλουμε να «ξεμπερδεύουμε» τα χρησιμοποιούμε για άλλες χρήσεις…
6) Εκτός πασχαλινής περιόδου, τα φτιάχνουμε και με κουπ πατ σαν μπισκότα βουτύρου.